لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1411 : گرم درآ و دم مده باده بیار ای صنم
غزل شمارهٔ 1412 : بیا هر کس که می خواهد که تا با وی گرو بندم
غزل شمارهٔ 1413 : کشید این دل گریبانم به سوی کوی آن یارم
غزل شمارهٔ 1414 : درخت و آتشی دیدم ندا آمد که جانانم
غزل شمارهٔ 1415 : ز فرزین بند آن رخ من چه شهماتم چه شهماتم
غزل شمارهٔ 1416 : ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم
غزل شمارهٔ 1417 : به حق روی تو که من چنین رویی ندیدستم
غزل شمارهٔ 1418 : دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم
غزل شمارهٔ 1419 : بگفتم حال دل گویم از آن نوعی که دانستم
غزل شمارهٔ 1420 : اگر شد سود و سرمایه چه غمگینی چو من هستم
غزل شمارهٔ 1421 : بیا بشنو که من پیش و پس اسبت چرا گردم
غزل شمارهٔ 1422 : طواف حاجیان دارم بگرد یار می گردم
غزل شمارهٔ 1423 : تو تا دوری ز من جانا چنین بی‌جان همی‌گردم
غزل شمارهٔ 1424 : بگفتم عذر با دلبر که بی‌گه بود و ترسیدم
غزل شمارهٔ 1425 : دعا گویی است کار من بگویم تا نطق دارم
غزل شمارهٔ 1426 : چه دانی تو که در باطن چه شاهی همنشین دارم
غزل شمارهٔ 1427 : من از اقلیم بالایم سر عالم نمی‌دارم
غزل شمارهٔ 1428 : همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم
غزل شمارهٔ 1429 : نه آن بی‌بهره دلدارم که از دلدار بگریزم
غزل شمارهٔ 1430 : نهادم پای در عشق که بر عشاق سر باشم
غزل شمارهٔ 1431 : مرا چون کم فرستی غم حزین و تنگ دل باشم
غزل شمارهٔ 1432 : تو خود دانی که من بی‌تو عدم باشم عدم باشم
غزل شمارهٔ 1433 : من آنم کز خیالاتش تراشنده وثن باشم
غزل شمارهٔ 1434 : چو آمد روی مه رویم که باشم من که من باشم
غزل شمارهٔ 1435 : به گرد دل همی‌گردی چه خواهی کرد می دانم
غزل شمارهٔ 1436 : تو خورشیدی و یا زهره و یا ماهی نمی‌دانم
غزل شمارهٔ 1437 : چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم
غزل شمارهٔ 1438 : ندارد پای عشق او دل بی‌دست و بی‌پایم
غزل شمارهٔ 1439 : من این ایوان نه تو را نمی‌دانم نمی‌دانم
غزل شمارهٔ 1440 : بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما
* بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد
شعر کامل
حافظ
* ساقی سیم ساق من گر همه درد می‌دهد
* کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند
شعر کامل
حافظ
* ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها
* ای آتشی افروخته در بیشه اندیشه‌ها
شعر کامل
مولوی