لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1381 : هرگز ندانم راندن مستی که افتد بر درم
غزل شمارهٔ 1382 : ای ساقی روشن دلان بردار سغراق کرم
غزل شمارهٔ 1383 : تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
غزل شمارهٔ 1384 : عشقا تو را قاضی برم کاشکستیم همچون صنم
غزل شمارهٔ 1385 : بس جهد می کردم که من آیینه نیکی شوم
غزل شمارهٔ 1386 : آمد بهار ای دوستان منزل به سروستان کنیم
غزل شمارهٔ 1387 : هین خیره خیره می نگر اندر رخ صفراییم
غزل شمارهٔ 1388 : ای نفس کل صورت مکن وی عقل کل بشکن قلم
غزل شمارهٔ 1389 : ای پاک رو چون جام جم وز عشق آن مه متهم
غزل شمارهٔ 1390 : بازآمدم بازآمدم از پیش آن یار آمدم
غزل شمارهٔ 1391 : تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم
غزل شمارهٔ 1392 : یار شدم یار شدم با غم تو یار شدم
غزل شمارهٔ 1393 : مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم
غزل شمارهٔ 1394 : دفع مده دفع مده من نروم تا نخورم
غزل شمارهٔ 1395 : مطرب عشق ابدم زخمه عشرت بزنم
غزل شمارهٔ 1396 : باز در اسرار روم جانب آن یار روم
غزل شمارهٔ 1397 : زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم
غزل شمارهٔ 1398 : جمع تو دیدم پس از این هیچ پریشان نشوم
غزل شمارهٔ 1399 : هر نفسی تازه ترم کز سر روزن بپرم
غزل شمارهٔ 1400 : تیز دوم تیز دوم تا به سواران برسم
غزل شمارهٔ 1401 : کوه نیم سنگ نیم چونک گدازان نشوم
غزل شمارهٔ 1402 : دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم
غزل شمارهٔ 1403 : آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
غزل شمارهٔ 1404 : کار مرا چو او کند کار دگر چرا کنم
غزل شمارهٔ 1405 : میل هواش می کنم طال بقاش می زنم
غزل شمارهٔ 1406 : هر شب و هر سحر تو را من به دعا بخواستم
غزل شمارهٔ 1407 : دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم
غزل شمارهٔ 1408 : تا به کی ای شکر چو تن بی‌دل و جان فغان کنم
غزل شمارهٔ 1409 : ای تو بداده در سحر از کف خویش باده‌ام
غزل شمارهٔ 1410 : تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد
* صبر و آرام تواند به من مسکین داد
شعر کامل
حافظ
* دنیا خوشست و مال عزیزست و تن شریف
* لیکن رفیق بر همه چیزی مقدمست
شعر کامل
سعدی
* ای شب آشفته برو وی غم ناگفته برو
* ای خرد خفته برو دولت بیدار بیا
شعر کامل
مولوی