لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 391 : گفتم که دلم آلت و انگاز مست
رباعی شمارهٔ 392 : گفتند که شش جهت همه نور خداست
رباعی شمارهٔ 393 : گفتی چونی بنده چنانست که هست
رباعی شمارهٔ 394 : گفتی گشتم ملول و سودام گرفت
رباعی شمارهٔ 395 : گم باد سریکه سروران را پا نیست
رباعی شمارهٔ 396 : کوچک بودن بزرگ را کوچک نیست
رباعی شمارهٔ 397 : گویند بیا به باغ کانجا لاغ است
رباعی شمارهٔ 398 : گویند که صاحب فنون عقل کل است
رباعی شمارهٔ 399 : گویند که عشق عاقبت تسکین است
رباعی شمارهٔ 400 : گویند مرا که این همه درد چراست
رباعی شمارهٔ 401 : لطف تو جهانی و قرانی افراشت
رباعی شمارهٔ 402 : ما را بجز این زبان زبانی دگر است
رباعی شمارهٔ 403 : ما را بدم پیر نگه نتوان داشت
رباعی شمارهٔ 404 : ما عاشق عشقیم که عشق است نجات
رباعی شمارهٔ 405 : ما عاشق عشقیم و مسلمان دگر است
رباعی شمارهٔ 406 : ماه عید است و خلق زیر و زبر است
رباعی شمارهٔ 407 : ماهی تو که فتنه‌ای نداری ز تو دست
رباعی شمارهٔ 408 : ماهی که نه زیر و نی به بالاست کجاست
رباعی شمارهٔ 409 : مرغ جان را میل سوی بالا نیست
رباعی شمارهٔ 410 : مرغ دل من چو ترک این دانه گرفت
رباعی شمارهٔ 411 : مر وصل ترا هزار صاحب هوس است
رباعی شمارهٔ 412 : مست است دو چشم از دو چشم مستت
رباعی شمارهٔ 413 : مستم ز خمار عبهر جادویت
رباعی شمارهٔ 414 : مستی ز ره آمد و بما در پیوست
رباعی شمارهٔ 415 : معشوق شراب‌خوار و بیسامانست
رباعی شمارهٔ 416 : من آن توام کام منت باید جست
رباعی شمارهٔ 417 : من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است
رباعی شمارهٔ 418 : من زان جانم که جانها را جانست
رباعی شمارهٔ 419 : منصور حلاجی که اناالحق میگفت
رباعی شمارهٔ 420 : من کوهم و قال من صدای یار است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ما را سریست با تو که گر خلق روزگار
* دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم
شعر کامل
سعدی
* مستان خدا گر چه هزارند یکی اند
* مستان هوا جمله دوگانه‌ست و سه گانه‌ست
شعر کامل
مولوی
* آسیای فلک از آب مروت خالی است
* تا دلت چاک چو گندم نشود نان مطلب
شعر کامل
صائب تبریزی