لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_مثنوی معنویدفتر ششم
شماره 31 - معاتبهٔ مصطفی علیه‌السلام با صدیق رضی الله عنه کی ترا وصیت کردم کی به شرکت من بخر تو چرا بهر خود تنها خریدی و عذر او : گفت ای صدیق آخر گفتمت
شماره 32 - قصهٔ هلال کی بندهٔ مخلص بود خدای را صاحب بصیرت بی‌تقلید پنهان شده در بندگی مخلوقان جهت مصلحت نه از عجز چنانک لقمان و یوسف از روی ظاهر و غیر ایشان بندهٔ سایس بود امیری را و آن امیر مسلمان بود اما چشم بسته داند اعمی که مادری دارد لیک چونی بوهم در نارد اگر با این دانش تعظیم این مادر کند ممکن بود کی از عمی خلاص یابد کی اذا اراد الله به عبد خیرا فتح عینی قلبه لیبصره بهما الغیب این راه ز زندگی دل حاصل کن کین زندگی تن صفت حیوانست : چون شنیدی بعضی اوصاف بلال
شماره 33 - حکایت در تقریر همین سخن : آن یکی اسپی طلب کرد از امیر
شماره 34 - مثل : آن‌چنان که کاروانی می‌رسید
شماره 35 - رنجور شدن این هلال و بی‌خبری خواجهٔ او از رنجوری او از تحقیر و ناشناخت و واقف شدن دل مصطفی علیه‌السلام از رنجوری و حال او و افتقاد و عیادت رسول علیه‌السلام این هلال را : از قضا رنجور و ناخوش شد هلال
شماره 36 - در آمدن مصطفی علیه‌السلام از بهر عیادت هلال در ستورگاه آن امیر و نواختن مصطفی هلال را رضی الله عنه : رفت پیغامبر به رغبت بهر او
شماره 37 - در بیان آنک مصطفی علیه‌السلام شنید کی عیسی علیه‌السلام بر روی آب رفت فرمود لو ازداد یقینه لمشی علی الهواء : هم‌چو عیسی بر سرش گیرد فرات
شماره 38 - داستان آن عجوزه کی روی زشت خویشتن را جندره و گلگونه می‌ساخت و ساخته نمی‌شد و پذیرا نمی‌آمد : بود کمپیری نودساله کلان
شماره 39 - داستان آن درویش کی آن گیلانی را دعا کرد کی خدا ترا به سلامت به خان و مان باز رساناد : گفت یک روزی به خواجهٔ گیلیی
شماره 40 - صفت آن عجوز : چونک مجلس بی چنین پیغاره نیست
شماره 41 - قصهٔ درویشی کی از آن خانه هرچه می‌خواست می‌گفت نیست : سایلی آمد به سوی خانه‌ای
شماره 42 - رجوع به داستان آن کمپیر : چون عروسی خواست رفتن آن خریف
شماره 43 - حکایت آن رنجور کی طبیب درو اومید صحت ندید : آن یکی رنجور شد سوی طبیب
شماره 44 - رجوع به قصهٔ رنجور : باز گرد و قصهٔ رنجور گو
شماره 45 - قصهٔ سلطان محمود و غلام هندو : رحمة الله علیه گفته است
شماره 46 - لیس للماضین هم الموت انما لهم حسره الموت : راست گفتست آن سپهدار بشر
شماره 47 - بار دیگر رجوع کردن به قصهٔ صوفی و قاضی : گفت صوفی در قصاص یک قفا
شماره 48 - طیره شدن قاضی از سیلی درویش و سرزنش کردن صوفی قاضی را : گشت قاضی طیره صوفی گفت هی
شماره 49 - جواب دادن قاضی صوفی را : گفت قاضی واجب آیدمان رضا
شماره 50 - سال کردن آن صوفی قاضی را : گفت صوفی چون ز یک کانست زر
شماره 51 - جواب گفتن آن قاضی صوفی را : گفت قاضی صوفیا خیره مشو
شماره 52 - باز سال کردن صوفی از آن قاضی : گفت صوفی که چه بودی کین جهان
شماره 53 - جواب قاضی سال صوفی را و قصهٔ ترک و درزی را مثل آوردن : گفت قاضی بس تهی‌رو صوفیی
شماره 54 - قال النبی علیه السلام ان الله تعالی یلقن الحکمة علی لسان الواعظین بقدر همم المستمعین : جذب سمعست ار کسی را خوش لبیست
شماره 55 - دعوی کردن ترک و گرو بستن او کی درزی از من چیزی نتواند بردن : گفت خیاطیست نامش پور شش
شماره 56 - مضاحک گفتن درزی و ترک را از قوت خنده بسته شدن دو چشم تنگ او و فرصت یافتن درزی : ترک خندیدن گرفت از داستان
شماره 57 - گفتن درزی ترک را هی خاموش کی اگر مضاحک دگر گویم قبات تنگ آید : گفت درزی ای طواشی بر گذر
شماره 58 - بیان آنک بی‌کاران و افسانه‌جویان مثل آن ترک‌اند و عالم غرار غدار هم‌چو آن درزی و شهوات و زبان مضاحک گفتن این دنیاست و عمر هم‌چون آن اطلس پیش این درزی جهت قبای بقا و لباس تقوی ساختن : اطلس عمرت به مقراض شهور
شماره 59 - مثل : آن یکی می‌شد به ره سوی دکان
شماره 60 - باز مکرر کردن صوفی سال را : گفت صوفی قادرست آن مستعان

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش
* بیان کند که چه بودست ناشکیبا را
شعر کامل
سعدی
* در قمار عشق آخر، باختم دل و دین را
* وازدم در این بازی، عقل مصلحت بین را
شعر کامل
فروغی بسطامی
* نظری کن ای ز رویت دل نسترن گشاده
* گذری کن ای ز بویت دم مشک ناب بسته
شعر کامل
خواجوی کرمانی