لینک اشتراک گذاری
کپی شد
رهی معیری_دیوانغزل ها-جلد چهارم
شمارهٔ 1-برق نگاه : به روی سیل گشادیم راه خانهٔ خویش
شمارهٔ 2-خشکسال ادب : دگر ز جان من ای سیمبر چه می خواهی؟
شمارهٔ 3-حاصل عمر : بس که جفا ز خار و گل دید دل رمیده‌ام
شمارهٔ 4-جلوه نخستین : رخم چو لاله ز خوناب دیده رنگین است
شمارهٔ 5-بوسه جام : تو سوز آه من ای مرغ شب چه میدانی؟
شمارهٔ 6-ناله جویبار : گر چه روزی تیره تر از شام غم باشد مرا
شمارهٔ 7-کیان اندوه : نی افسرده ای هنگام گل روید ز خاک من
شمارهٔ 8-سرگشته : بی روی تو راحت ز دل زار گریزد
شمارهٔ 9-یار دیرین : به سوی ما گذار مردم دنیا نمی‌افتد
شمارهٔ 10-حصار عافیت : نسیم وصل به افسردگان چه خواهد کرد؟
شمارهٔ 11-ساغر خورشید : زلف و رخسار تو ره بر دل بیتاب زنند
شمارهٔ 12-آیینهٔ روشن : ز کینه دور بود سینه ای که من دارم
شمارهٔ 13-دریادل : دور از تو هر شب تا سحر گریان چو شمع محفلم
شمارهٔ 14-سیه مست : وای از این افسرده گان فریاد اهل درد کو؟
شمارهٔ 15-پشیمانی : دل زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی
شمارهٔ 16-آزاده : بر خاطر آزاده غباری ز کسم نیست
شمارهٔ 17-مکتب عشق : هر شب فزاید تاب وتب من
شمارهٔ 18-در سایه سرو : حال تو روشن است دلا از ملال تو
شمارهٔ 19-حلقهٔ موج : گه شکایت از گلی گه شکوه از خاری کنم
شمارهٔ 20-محنت سرای خاک : من کیستم ز مردم دنیا رمیده‌ای
شمارهٔ 21-پیر هرات : بخت نافرجام اگر با عاشقان یاری کند
شمارهٔ 22-آتش جاوید : ستاره شعله‌ای از جان دردمند من است
شمارهٔ 23-زبان اشک : چون صبح نودمیده صفا گستر است اشک
شمارهٔ 24-گلبانگ رود : نوای آسمانی آید از گلبانگ رود امشب
شمارهٔ 25-شکوه ناتمام : نسیم عشق ز کوی هوس نمی‌آید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زمانه از ورق گل مثال روی تو بست
* ولی ز شرم تو در غنچه کرد پنهانش
شعر کامل
حافظ
* منم دل پر از غم ز کردار خویش
* بغم بسته جان را ز تیمار خویش
شعر کامل
فردوسی
* دانه‌ای بیچاره بودم زیر خاک
* دانه را دردانه کردی عاقبت
شعر کامل
مولوی