صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 3714

1. نظاره لب میگون خمار می آرد

2. گل عذار بتان خار خار می آرد

3. مکن ز باده گلرنگ سرخ چهره خویش

4. که زردرویی آن نشأه بار می آرد

5. فتادگان رهش از شمار بیرونند

6. به کوی او که مرا در شمار می آرد؟

7. چنان که طفل خمش می شود ز جنبش مهد

8. مرا تپیدن دل برقرار می آرد

9. نتیجه مژه اشکبار بسیارست

10. ز گریه تاک ثمرها به بار می آرد

11. شکسته دل نشود هرکه از نظاره خلق

12. درست، آینه از زنگبار می آرد

13. بود ز سنگدلان هایهای گریه من

14. که سیل را به فغان کوهسار می آرد

15. نظاره رخ خورشید طلعتان صائب

16. به چشم گریه بی اختیار می آرد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* صد هزاران حیف از آن سرو سهی قامت که بود
* قامتش سرو سهی بالای بستان جهان
شعر کامل
هاتف اصفهانی
* مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست
* یا شب و روز بجز فکر توام کاری هست
شعر کامل
سعدی
* امشب که از فروغ رخش، لاله داغ بود
* شبنم، سپند مجمر گلهای باغ بود
شعر کامل
حزین لاهیجی