لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3451 : بیخودی بال و پر روح گشودن باشد
غزل شمارهٔ 3452 : زردی روی من از باده کشیدن باشد
غزل شمارهٔ 3453 : داغ هر لاله که بر سینه هامون باشد
غزل شمارهٔ 3454 : چشم بیدار چراغ سر بالین باشد
غزل شمارهٔ 3455 : هرکه را چشم بر آن گوشه ابرو باشد
غزل شمارهٔ 3456 : نیستم گل که مرا برگ نثاری باشد
غزل شمارهٔ 3457 : گرچه آن سرو روان در همه جا می باشد
غزل شمارهٔ 3458 : کی دل سالک سرگشته بجا می باشد؟
غزل شمارهٔ 3459 : ظاهر و باطن مردان به صفا می باشد
غزل شمارهٔ 3460 : پیچ و خم لازمه رشته جان می باشد
غزل شمارهٔ 3461 : دیده زنده دلان اشک فشان می باشد
غزل شمارهٔ 3462 : شکوه اهل دل از خلق نهان می باشد
غزل شمارهٔ 3463 : دل سودازدگان گوشه نشین می باشد
غزل شمارهٔ 3464 : دل پیران کهنسال غمین می باشد
غزل شمارهٔ 3465 : چهره زرد، مرا ساغر زر می بخشد
غزل شمارهٔ 3466 : جذبه ای کو که مرا جانب دلدار کشد؟
غزل شمارهٔ 3467 : دل چسان دست ازان طره طرار کشد؟
غزل شمارهٔ 3468 : چند چون طفل ز انگشت کسی شیر کشد؟
غزل شمارهٔ 3469 : کی ز تن کار دل خسته به آرام کشد؟
غزل شمارهٔ 3470 : هرکه اینجا ز جگر آه ندامت نکشد
غزل شمارهٔ 3471 : سر آزاده ما منت افسر نکشد
غزل شمارهٔ 3472 : عاشقان را دم تسلیم نفس می رقصد
غزل شمارهٔ 3473 : تا مرا در نظر آن حسن خداداد آمد
غزل شمارهٔ 3474 : دیگر از پرده برون نغمه طنبور آمد
غزل شمارهٔ 3475 : از قضا چشم سیاه تو به یادم آمد
غزل شمارهٔ 3476 : به لبم بی تو چنان تند نفس می آمد
غزل شمارهٔ 3477 : شوق من قاصد بیدرد کجا می داند؟
غزل شمارهٔ 3478 : دلش از گریه من رنگ نمی گرداند
غزل شمارهٔ 3479 : خویش را گر ز خور و خواب توانی گذراند
غزل شمارهٔ 3480 : نه زر و سیم و نه لعل و نه گهر خواهد ماند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سپید و سیاهست هر دو زمان
* پس یکدگر تیز هر دو دوان
شعر کامل
فردوسی
* بر این جان پریشان رحمت آرید
* که وقتی کاردانی کاملی بود
شعر کامل
حافظ
* پیش ناهن چه حاصل ذکر پردازی کمال
* دانه گوهر چه ریزی مرغ ارزن خواره را
شعر کامل
کمال خجندی