لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3511 : نه غم خار و نه اندیشه خارا دارند
غزل شمارهٔ 3512 : همه از تاب کمر در خم ایمان دارند
غزل شمارهٔ 3513 : عشرت روی زمین بی سر و پایان دارند
غزل شمارهٔ 3514 : شیشه هایی که درستی ز شکستن دارند
غزل شمارهٔ 3515 : گوشه گیران که ز ایام کناری دارند
غزل شمارهٔ 3516 : حال من از نظر یار نهان می دارند
غزل شمارهٔ 3517 : بد درونان که به همواری ظاهر سمرند
غزل شمارهٔ 3518 : خاک شو تا ز بهارت به گل تر گیرند
غزل شمارهٔ 3519 : مهر را سوختگان بوته خاری گیرند
غزل شمارهٔ 3520 : روشنانی که ز خورشید نظر می گیرند
غزل شمارهٔ 3521 : عاشقانی که به تسلیم و رضا می باشند
غزل شمارهٔ 3522 : جرم یوسف به چه تقریب عزیزان بخشند؟
غزل شمارهٔ 3523 : ساده لوحان که می از خم به مدارا نوشند
غزل شمارهٔ 3524 : غافلان رطل گران را به دو دم می نوشند
غزل شمارهٔ 3525 : چون نفس زیر فلک دل به هوس راست کند؟
غزل شمارهٔ 3526 : ساقی از جامی اگر خاطر ما شاد کند
غزل شمارهٔ 3527 : فتنه را چشم سیه مست تو هشیار کند
غزل شمارهٔ 3528 : خط شبرنگ چه با آن رخ پرنور کند؟
غزل شمارهٔ 3529 : چشم خود خواجه اگر سیر به تدبیر کند
غزل شمارهٔ 3530 : هر دلی را که محبت صدف راز کند
غزل شمارهٔ 3531 : در صدف چشم محال است گهر باز کند
غزل شمارهٔ 3532 : آتش خشم به یاقوت مدارا چه کند؟
غزل شمارهٔ 3533 : داغ با سینه ارباب محبت چه کند؟
غزل شمارهٔ 3534 : دل نازک به زبان بازی مژگان چه کند؟
غزل شمارهٔ 3535 : خرمن صبر به این برق عنانان چه کند؟
غزل شمارهٔ 3536 : سالکان را ز جهان عشق تو بیگانه کند
غزل شمارهٔ 3537 : رفع دلتنگی من نشأه صهبا نکند
غزل شمارهٔ 3538 : مکث لب تشنه دیدار به جنت نکند
غزل شمارهٔ 3539 : غم محال است که تدبیر دل من نکند
غزل شمارهٔ 3540 : چرخ هرچند دل اهل هنر را شکند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سرو سهی که هست شب و روز در قیام
* چون قامتت بدید بر او فرض شد نماز
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* منم دل پر از غم ز کردار خویش
* بغم بسته جان را ز تیمار خویش
شعر کامل
فردوسی
* ای مطرب جان چو دف به دست آمد
* این پرده بزن که یار مست آمد
شعر کامل
مولوی