لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3631 : ناله ای کز دل بیدرد برون می آید
غزل شمارهٔ 3632 : اگر از سنگ رگ سنگ برون می آید
غزل شمارهٔ 3633 : خط ز خال لب جانانه برون می آید
غزل شمارهٔ 3634 : دعوی عشق ز هر بوالهوسی می آید
غزل شمارهٔ 3635 : آب در دیده پیمانه می می آید
غزل شمارهٔ 3636 : چشم پرحرف و لب بوسه ربا می باید
غزل شمارهٔ 3637 : هر طرف لاله رخی هست، نظر می باید
غزل شمارهٔ 3638 : سرو بستان حیا غنچه جبین می باید
غزل شمارهٔ 3639 : عاشق آزرده و محزون و غمین می باید
غزل شمارهٔ 3640 : از تماشا دل افسرده ما نگشاید
غزل شمارهٔ 3641 : تا به مژگان نرسد اشک، نظر نگشاید
غزل شمارهٔ 3642 : بس که بیماری عشقم به رگ جان پیچید
غزل شمارهٔ 3643 : شوقم از نامه به وصل تو فزونتر گردید
غزل شمارهٔ 3644 : نه همین دل ز سر زلف تو مفتون گردید
غزل شمارهٔ 3645 : درد می را به من خاک نشین بگذارید
غزل شمارهٔ 3646 : لاله از رشک رخت خون جگر می گرید
غزل شمارهٔ 3647 : چه عجب گر ز بهاران به نوایی نرسید
غزل شمارهٔ 3648 : در جهان کس می عشرت نتوانست کشید
غزل شمارهٔ 3649 : تا نهال تو قدر از گلشن تقدیر کشید
غزل شمارهٔ 3650 : از دل خونشده هرکس که شرابی نکشید
غزل شمارهٔ 3651 : حسن آن روز که تشریف حیا می پوشید
غزل شمارهٔ 3652 : پنبه نبود که شد از سینه افگار سفید
غزل شمارهٔ 3653 : می خلد بیشتر از تیر به دل موی سفید
غزل شمارهٔ 3654 : هرکه آسودگی از عالم امکان جوید
غزل شمارهٔ 3655 : غیر کی پیش تو پیغام مرا می گوید؟
غزل شمارهٔ 3656 : دست اسباب بگیرید و به سیلاب دهید
غزل شمارهٔ 3657 : خوش بهاری است حریفان نظری بگشایید
غزل شمارهٔ 3658 : خوشا کسی که دل خود به چشم مست تو داد
غزل شمارهٔ 3659 : بر آن سرم که بشویم ز دیده نقش سواد
غزل شمارهٔ 3660 : ز چشم بد رخ خوب ترا گزند مباد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کسی که روی تو دیدست حال من داند
* که هر که دل به تو پرداخت صبر نتواند
شعر کامل
سعدی
* به بندگی قدش سرو معترف گشتی
* گرش چو سوسن آزاده ده زبان بودی
شعر کامل
حافظ
* ز راه خاکساری کسب عزت کرده ام صائب
* که چون خورشید هم بالای سر، هم زیر پا باشم
شعر کامل
صائب تبریزی