لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3811 : نگه ز دیدن رخسار یار می سوزد
غزل شمارهٔ 3812 : مرا ز باده گلگون دماغ می سوزد
غزل شمارهٔ 3813 : به روی خوب تو هرکس ز خواب برخیزد
غزل شمارهٔ 3814 : نگه ز دیده من اشکبار برخیزد
غزل شمارهٔ 3815 : بغیر خط که ز رخسار یار برخیزد
غزل شمارهٔ 3816 : چه غم ز سینه به یاد وصال برخیزد؟
غزل شمارهٔ 3817 : ازین بساط کسی شادمانه برخیزد
غزل شمارهٔ 3818 : ز جلوه تو چو سیلاب الامان خیزد
غزل شمارهٔ 3819 : به ناله ای ز دل ما چه درد می خیزد؟
غزل شمارهٔ 3820 : همیشه از دل من آه سرد می خیزد
غزل شمارهٔ 3821 : به گریه کی ز دل من غبار می خیزد؟
غزل شمارهٔ 3822 : ز جوش نشأه ز مغزم بهار می خیزد
غزل شمارهٔ 3823 : به می غم از دل افگار برنمی خیزد
غزل شمارهٔ 3824 : لبت ز خنده دندان نما گهر ریزد
غزل شمارهٔ 3825 : ز جلوه تو دل آسمان فرو ریزد
غزل شمارهٔ 3826 : عرق نه از رخ آن گلعذار می ریزد
غزل شمارهٔ 3827 : ز جلوه تو دل روزگار می ریزد
غزل شمارهٔ 3828 : به عارض تو که رنگ نگاه می ریزد؟
غزل شمارهٔ 3829 : فغان ز سینه آسوده محشر انگیزد
غزل شمارهٔ 3830 : ترا که روی به خلق است از خدا چه رسد؟
غزل شمارهٔ 3831 : شراب لعل به آن لعل جانفزا نرسد
غزل شمارهٔ 3832 : به گرد گریه من ابر درفشان نرسد
غزل شمارهٔ 3833 : ز آه کام دو عالم مرا مهیا شد
غزل شمارهٔ 3834 : شکوفه از افق شاخسار پیدا شد
غزل شمارهٔ 3835 : ز طرف روی تو خط سیاه پیدا شد
غزل شمارهٔ 3836 : زخط عذار تو بی آب وتاب خواهد شد
غزل شمارهٔ 3837 : اگر چنین سخن ما بلند خواهد شد
غزل شمارهٔ 3838 : وفا طلب زجهان فنا نباید شد
غزل شمارهٔ 3839 : به روی گرم تو آیینه تا برابر شد
غزل شمارهٔ 3840 : ز باده چهره ساقی جهان دیگر شد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مخند ای نوجوان زنهار بر موی سفید ما
* که این برف پریشان سیر بر هر بام می بارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* دلت گر به راه خطا مایلست
* ترا دشمن اندر جهان خود دلست
شعر کامل
فردوسی
* مسند به باغ بر که به خدمت چو بندگان
* استاده است سرو و کمر بسته است نی
شعر کامل
حافظ