لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 6601 : گر از طعام تن عام می شود فربه
غزل شمارهٔ 6602 : ز رفتن تو ز جسم ضعیف جان رفته
غزل شمارهٔ 6603 : به صد دلیل نرفتن ره خدای که چه؟
غزل شمارهٔ 6604 : بر آن عذار نه زلف مشوش افتاده
غزل شمارهٔ 6605 : رخی به شبنم می همچو برگ لاله بده
غزل شمارهٔ 6606 : نه سرخ چهره خورشید را شفق کرده
غزل شمارهٔ 6607 : عرق به برگ گلت می دود شتاب زده
غزل شمارهٔ 6608 : ز خط عذار تو تا عنبرین نقاب شده
غزل شمارهٔ 6609 : به هر کجا که خوری باده تن به خواب مده
غزل شمارهٔ 6610 : ز بس لب تو به ابرام می دهد بوسه
غزل شمارهٔ 6611 : بریده نعل ز عشق که بر جگر لاله؟
غزل شمارهٔ 6612 : روشن ز نور صدق بود جان صبحگاه
غزل شمارهٔ 6613 : از اشک ماست پاکی دامان صبحگاه
غزل شمارهٔ 6614 : در جسم خاکسار مرا جان سوخته
غزل شمارهٔ 6615 : لاله است این که از جگر خاک سرزده؟
غزل شمارهٔ 6616 : ای عالم از ظهور صفاتت عیان شده
غزل شمارهٔ 6617 : خط غبار گرد رخ یار آمده
غزل شمارهٔ 6618 : جام صبوح خورده ز خلوت برآمده
غزل شمارهٔ 6619 : تا سبزه خط از لب جانان برآمده
غزل شمارهٔ 6620 : چون غافل است دل ز حق از دل چه فایده؟
غزل شمارهٔ 6621 : آن را که نیست دلبری از دل چه فایده؟
غزل شمارهٔ 6622 : محجوب را ز صحبت جانان چه فایده؟
غزل شمارهٔ 6623 : در دور خط به حرف رسیدن چه فایده؟
غزل شمارهٔ 6624 : کی بخت خفته وا کند از کار ما گره؟
غزل شمارهٔ 6625 : بگشا ز بال همت عالی مکان گره
غزل شمارهٔ 6626 : در دل چو غنچه چند کنی رنگ و بو گره؟
غزل شمارهٔ 6627 : ای راز نه فلک ز جبینت عیان همه
غزل شمارهٔ 6628 : هر چند هست مشرق دیدار آینه
غزل شمارهٔ 6629 : تا کرد خانه از رخ او روشن آینه
غزل شمارهٔ 6630 : ساقی قدحی از می اسرار مرا ده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* می توان کردن به نرمی راه در دلهای سخت
* رشته از همواری خود غوطه در گوهر زده است
شعر کامل
صائب تبریزی
* عشق من بر گل رخسار تو امروزی نیست
* دیر سالست که من بلبل این بستانم
شعر کامل
سعدی
* با خیال یار در یک پیرهن خوابیده ام
* بر ندارد سر زبالین هر که بیدارم کند!
شعر کامل
صائب تبریزی