لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 6541 : در خون نشست لاله ز چشم سیاه تو
غزل شمارهٔ 6542 : مپسند پر ز داغ کنم از جفای تو
غزل شمارهٔ 6543 : کردم اگر چه هر دو جهان رونمای تو
غزل شمارهٔ 6544 : در هیچ پرده نیست، نباشد نوای تو
غزل شمارهٔ 6545 : ای دل گشاد کار خود از آن و این مجو
غزل شمارهٔ 6546 : دام و کمند گردن دلهاست آرزو
غزل شمارهٔ 6547 : یک صافدل در انجمن روزگار کو؟
غزل شمارهٔ 6548 : خط بر عذار ساده نباشد مباش گو
غزل شمارهٔ 6549 : از اهل حق اگر نظری یافتی بگو
غزل شمارهٔ 6550 : شد رعشه پیری پر و بال طلب تو
غزل شمارهٔ 6551 : وحشی تر از آهوست نشان قدم تو
غزل شمارهٔ 6552 : چون شبنم روشن گهر با خار و گل یکرنگ شو
غزل شمارهٔ 6553 : ای دل ز اوضاع جهان بیگانه شو بیگانه شو
غزل شمارهٔ 6554 : چشمی که فتاد بر لقای تو
غزل شمارهٔ 6555 : خامش گویا بود چشم سخنگوی تو
غزل شمارهٔ 6556 : بوالهوس از خط نظر پوشید زان روی چو ماه
غزل شمارهٔ 6557 : نفس ظلمانی نمی دارد محابا از گناه
غزل شمارهٔ 6558 : می کند دل را سیه چندان که خواب صبحگاه
غزل شمارهٔ 6559 : حسن را از چشم بد شرم و حیا دارد نگاه
غزل شمارهٔ 6560 : چون به یاد شرم می افتم در اثنای نگاه
غزل شمارهٔ 6561 : از مزار اهل حق جز دولت عقبی مخواه
غزل شمارهٔ 6562 : از سر عشاق در زیر فلک سامان مخواه
غزل شمارهٔ 6563 : تا ز خط پشت لب جان بخش جانان شد سیاه
غزل شمارهٔ 6564 : تا مه روی تو پرتو بر جهان انداخته
غزل شمارهٔ 6565 : لعل او را بین به دلها بی حجاب آویخته
غزل شمارهٔ 6566 : یارب از عرفان مرا پیمانه ای سرشار ده
غزل شمارهٔ 6567 : صبح شد برخیز مطرب گوشمال ساز ده
غزل شمارهٔ 6568 : این چه خورشیدست یارب از افق تابان شده؟
غزل شمارهٔ 6569 : نوبهارست این به احیای گلستان آمده؟
غزل شمارهٔ 6570 : عمر خود صرف نصیحت ساختم بی فایده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سر پر ز شرم و بهایی مراست
* اگر بیگناهم رهایی مراست
شعر کامل
فردوسی
* تا که مرا شیر غمت صید کرد
* جز که همین شیر شکاریم نیست
شعر کامل
مولوی
* ابر و باران و من و یار ستاده به وداع
* من جدا گریه کنان، ابر جدا، یار جدا
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی