لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 661 : ز هم نمی گسلد عیش جاودانه ما
غزل شمارهٔ 662 : رسیده است به معراج اوج پستی ما
غزل شمارهٔ 663 : شکست رنگ می از ترک میگساری ما
غزل شمارهٔ 664 : رسید صبر به فریاد بینوایی ما
غزل شمارهٔ 665 : هزار حیف که گل کرد بینوایی ما
غزل شمارهٔ 666 : مرا ز نشأه می ساخت کامیاب هوا
غزل شمارهٔ 667 : زهی به غمزه جانسوز برق مذهب ها
غزل شمارهٔ 668 : چنان که از نمک افزون شود جراحتها
غزل شمارهٔ 669 : به دور کاکل و زلف تو سنبلستان ها
غزل شمارهٔ 670 : شکوفه شور فکنده است در گلستان ها
غزل شمارهٔ 671 : اگر چه خوش نبود سیر بوستان تنها
غزل شمارهٔ 672 : غم حساب ندارم ز می پرستی ها
غزل شمارهٔ 673 : به خرج رفت حیاتم ز هرزه کوشی ها
غزل شمارهٔ 674 : زهی نقاب جمالت برهنه رویی ها
غزل شمارهٔ 675 : آن را که نیست وسعت مشرب درین سرا
غزل شمارهٔ 676 : آسان چسان شود ز وطن دیده ور جدا؟
غزل شمارهٔ 677 : بلبل نمی شود به قفس از چمن جدا
غزل شمارهٔ 678 : چشمی که شد ز دیدن حسن آفرین جدا
غزل شمارهٔ 679 : می می کند خیال تنک ظرف آب را
غزل شمارهٔ 680 : روی تو غنچه ساخت گل آفتاب را
غزل شمارهٔ 681 : هر کس نکرده در گرو می کتاب را
غزل شمارهٔ 682 : می سوزد آرزو دل پراضطراب را
غزل شمارهٔ 683 : در ششدرست مهره اسیر جهات را
غزل شمارهٔ 684 : دلکوب نیست حادثه دنیاپرست را
غزل شمارهٔ 685 : از دل بپرس نیک و بد هر سرشت را
غزل شمارهٔ 686 : فصل بهار کرد مصور بهشت را
غزل شمارهٔ 687 : می فارغ از جهان مکرر کند ترا
غزل شمارهٔ 688 : سرگشته چند فکر پریشان کند ترا؟
غزل شمارهٔ 689 : بی آب ساخت خط، لب جان پرور ترا
غزل شمارهٔ 690 : هم ناله رباب نباشد کسی چرا؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت
* به که نفروشند مستوری به مستان شما
شعر کامل
حافظ
* چرخ را آرامگاه عافیت پنداشتم
* آشیان کردم تصور ،خانه صیاد را
شعر کامل
صائب تبریزی
* ارغوان ریخته بر دکه خضراء چمن
* همچنانست که بر تختهٔ دیبا دینار
شعر کامل
سعدی