لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 601 : شکیب نیست ز معشوق، عشق سرکش را
غزل شمارهٔ 602 : ز آه سرد چه پرواست حسن سرکش را؟
غزل شمارهٔ 603 : عرق به چهره نشسته است آن پریوش را
غزل شمارهٔ 604 : ز گریه سرکشی افزود آن پریوش را
غزل شمارهٔ 605 : گذاشتیم به اغیار زلف پر خم را
غزل شمارهٔ 606 : مکن به غنچه گره نوبهار عالم را
غزل شمارهٔ 607 : گداخت دیدن آن روی بی نقاب مرا
غزل شمارهٔ 608 : به خنده ای بنواز این دل خراب مرا
غزل شمارهٔ 609 : چو تار چنگ، فلک چون نمی نواخت مرا
غزل شمارهٔ 610 : ز خاک کوی تو پرواز مشکل است مرا
غزل شمارهٔ 611 : گرفتگی دل از چشم روشن است مرا
غزل شمارهٔ 612 : ز عشق، سینه پر داغ گلشنی است مرا
غزل شمارهٔ 613 : به اعتبار جهان هیچ کار نیست مرا
غزل شمارهٔ 614 : اگر چه حوصله وصل یار نیست مرا
غزل شمارهٔ 615 : همان کسی که به دست کرم سرشت مرا
غزل شمارهٔ 616 : چو برگ بر سر حاصل نمی توان لرزید
غزل شمارهٔ 617 : اگر چه عشق به ظاهر خراب کرد مرا
غزل شمارهٔ 618 : زبان هر هرزه درایی به جان رساند مرا
غزل شمارهٔ 619 : ز درد و داغ محبت سرشته اند مرا
غزل شمارهٔ 620 : ارگ چه سیل فنا برد هر چه بود مرا
غزل شمارهٔ 621 : شد از رکاب تو پیدا هلال عید مرا
غزل شمارهٔ 622 : ز خود برآمده ام، با سفر چه کار مرا؟
غزل شمارهٔ 623 : نمی توان ز سخن ساختن خموش مرا
غزل شمارهٔ 624 : کنند تازه خطان مشکسود داغ مرا
غزل شمارهٔ 625 : کجا به دام کشد سایه نهال مرا
غزل شمارهٔ 626 : چه احتیاج دلیل است در رحیل مرا؟
غزل شمارهٔ 627 : ز خامشی دل روشن شود سیاه مرا
غزل شمارهٔ 628 : نه دل ز عالم پر وحشت آرمیده مرا
غزل شمارهٔ 629 : به خاک و خون نکشد خصمی زمانه مرا
غزل شمارهٔ 630 : شکست نقش مرادست بوریای مرا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* لاف تقرب مزن به حضرت جانان
* زان که خموشند بندگان مقرب
شعر کامل
فروغی بسطامی
* مریز اشکِ من ای چشم خون گرفته که خواهم
* کنم نثار رهش آن دُر ِنسفتۀ خود را
شعر کامل
جامی
* گر شمع را ز شعله رهائی است آرزو
* آتش چرا به خرمن پروانه میزند
شعر کامل
پروین اعتصامی