لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 2431 : هر سخنسازی به آن آیینه رو همخانه شد
غزل شمارهٔ 2432 : آشنای حق شد آن کس کز جهان بیگانه شد
غزل شمارهٔ 2433 : از سیاهی دل به تقصیرات خود بینا نشد
غزل شمارهٔ 2434 : درد من خاطر نشان یار بی پروا نشد
غزل شمارهٔ 2435 : ماند دلتنگ آن که باغ دلگشای خود نشد
غزل شمارهٔ 2436 : از تماشایی صفای روی جانان کم نشد
غزل شمارهٔ 2437 : روی یوسف تا کبود از سیلی اخوان نشد
غزل شمارهٔ 2438 : هرگز از شاخ گلی آغوش من رنگین نشد
غزل شمارهٔ 2439 : عشق دلهای به خاک افتاده را در بر کشد
غزل شمارهٔ 2440 : زلف چون قلاب او آب از دل آهن کشد
غزل شمارهٔ 2441 : نقطه خال لبت خط بر سویدا می کشد
غزل شمارهٔ 2442 : منعم از دلبستگی آزار دنیا می کشد
غزل شمارهٔ 2443 : عشق یکسان ناز درویش و توانگر می کشد
غزل شمارهٔ 2444 : هر که را از خانه بیرون جذبه دل می کشد
غزل شمارهٔ 2445 : زخم گل آب از نوای آبدارم می کشد
غزل شمارهٔ 2446 : غافلی کز دل نفس بی یاد یزدان می کشد
غزل شمارهٔ 2447 : بر زمین از ناز زلف او چو دامان می کشد
غزل شمارهٔ 2448 : کی سر از تیغ شهادت جان روشن می کشد؟
غزل شمارهٔ 2449 : تیرگی از مد احسان جان روشن می کشد
غزل شمارهٔ 2450 : گرچه عمری شد صبا مشق ریاحین می کشد
غزل شمارهٔ 2451 : سر و بالای تو فریاد از لب جو می کشد
غزل شمارهٔ 2452 : از سر پر آرزو دل زردرویی می کشد
غزل شمارهٔ 2453 : آن رخ گلرنگ می باید زصهبا بشکفد
غزل شمارهٔ 2454 : حسرت از منقار خون آلود بلبل می چکد
غزل شمارهٔ 2455 : نه همین از حرف دردآلود من خون می چکد
غزل شمارهٔ 2456 : از سر خاک شهیدان سبزه گلگون می دمد
غزل شمارهٔ 2457 : شمع روشن شد چو اشک از دیده بینا فشاند
غزل شمارهٔ 2458 : دست چون عیسی زدنیا پاک می باید فشاند
غزل شمارهٔ 2459 : عمر رفت و خار خارش در دل بیتاب ماند
غزل شمارهٔ 2460 : هر که در زنجیر آن مشکین سلاسل ماند ماند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چو او مرز گیرد بشمشیر تیز
* برانگیزد اندر جهان رستخیز
شعر کامل
فردوسی
* خوردن گندم برون انداخت آدم را ز خلد
* تا بدانی پیش حق یک جو اطاعت سهل نیست
شعر کامل
صائب تبریزی
* بهر قربانی آن چشم سیه باید ریخت
* خون هر آهوی مشکین که به دشت ختن است
شعر کامل
فروغی بسطامی