لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 2371 : عاقبت تسخیر آن سیمین بدن خواهیم کرد
غزل شمارهٔ 2372 : گرچه انفاس گرامی سینه صرف آه کرد
غزل شمارهٔ 2373 : شورش سودا مرا از قید تن آزاده کرد
غزل شمارهٔ 2374 : هر که چون آب روان آیینه خود ساده کرد
غزل شمارهٔ 2375 : تا عبیر افشانی زلف ترا نظاره کرد
غزل شمارهٔ 2376 : آب حیوان دید لعلت را و ایمان تازه کرد
غزل شمارهٔ 2377 : ناله نی بند بندم را زهم بیگانه کرد
غزل شمارهٔ 2378 : یاد باد آن بی حقیقت را که یاد ما نکرد
غزل شمارهٔ 2379 : چاره سودای ما پند نصیحتگر نکرد
غزل شمارهٔ 2380 : عمرها مشق جنون هر کس که چون مجنون نکرد
غزل شمارهٔ 2381 : آه سردی ناتوانان را به فریاد آورد
غزل شمارهٔ 2382 : کوه را چون ابر، حکم او به رفتار آورد
غزل شمارهٔ 2383 : مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد
غزل شمارهٔ 2384 : می شود دل مضطرب چون گریه ام زور آورد
غزل شمارهٔ 2385 : عجز بر سر پنجه اقبال چون زور آورد
غزل شمارهٔ 2386 : دیده چون تاب صفای آن بناگوش آورد؟
غزل شمارهٔ 2387 : زخمی عشق تو چون رو در بیابان آورد
غزل شمارهٔ 2388 : عیبجو چندان که عیب از ما بدر می آورد
غزل شمارهٔ 2389 : عیبجو چندان که عیب از ما بدر می آورد
غزل شمارهٔ 2390 : می برون زان چهره شاداب گل می آورد
غزل شمارهٔ 2391 : از سر من مغز را سودا برون می آورد
غزل شمارهٔ 2392 : هر که دل زان پنجه مژگان برون می آورد
غزل شمارهٔ 2393 : خون ما را چرخ عاجزکش به دست زور خورد
غزل شمارهٔ 2394 : لعل می از جام زر در سنگ خارا می خورد
غزل شمارهٔ 2395 : یار ما در پرده شب باده تنها می خورد
غزل شمارهٔ 2396 : شمع ما را عاقبت اشک دمادم می خورد
غزل شمارهٔ 2397 : چون ز باد آن زلف چون زنجیر بر هم می خورد
غزل شمارهٔ 2398 : خون خود یوسف درون چاه کنعان می خورد
غزل شمارهٔ 2399 : این جواب آن غزل صائب که راقم گفته است
غزل شمارهٔ 2400 : خون مردم را چون آب آن لعل میگون می خورد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بيماریِ مرا نتواند کسی علاج
* خیز ای طبیب چند مرا دردسر دهی
شعر کامل
جامی
* نقش شیرین رود از سنگ ولی ممکن نیست
* که خیال رُخش از خاطرِ فرهاد رود
شعر کامل
جامی
* چه عقده‌هاست به کار دلم ز بخت سیاه
* که زلف دوست بلند است و دست من کوتاه
شعر کامل
فروغی بسطامی