لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 2311 : از لب منصور راز عشق بر صحرا فتاد
غزل شمارهٔ 2312 : خال موزون است هر جا بر رخ دلبر فتاد
غزل شمارهٔ 2313 : بهر گندم از بهشت آدم اگر بیرون فتاد
غزل شمارهٔ 2314 : ترک جانان چون توان از تیغ بی زنهار داد؟
غزل شمارهٔ 2315 : حسن خواهد رفت و داغت بر جگر خواهد نهاد
غزل شمارهٔ 2316 : تا زخط حسن تو عنبر بر سر آتش نهاد
غزل شمارهٔ 2317 : بر دل خود هر که چون فرهاد کوه غم نهاد
غزل شمارهٔ 2318 : مرگ عاشق بی شمار آن سیمبر دارد به یاد
غزل شمارهٔ 2319 : کشتی دریائیی دیدم دلم آمد به یاد
غزل شمارهٔ 2320 : غفلت دل از شراب ناب می گردد زیاد
غزل شمارهٔ 2321 : رغبت می را کند چندان که نوشیدن زیاد
غزل شمارهٔ 2322 : دل عبث چندین تقدیر الهی می تپد
غزل شمارهٔ 2323 : غم ز دل بیرون مرا کی باده احمر برد؟
غزل شمارهٔ 2324 : رخت هستی زین جهان مختصر خواهیم برد
غزل شمارهٔ 2325 : از حریم ما سخن چین چون سخن بیرون برد؟
غزل شمارهٔ 2326 : آب شد دل تا به آن شیرین شمایل راه برد
غزل شمارهٔ 2327 : هر که با خود درد و داغ دلستان را می برد
غزل شمارهٔ 2328 : زلف مشکین را چرا آن نازپرور می برد؟
غزل شمارهٔ 2329 : جنبش مژگان حضور از دیده و دل می برد
غزل شمارهٔ 2330 : عشق اول ناتوانان را به منزل می برد
غزل شمارهٔ 2331 : از فسون عالم اسباب خوابم می برد
غزل شمارهٔ 2332 : شام ازان زلف سیه سنبل به دامن می برد
غزل شمارهٔ 2333 : چشم خونبارم گرو ز ابر بهاری می برد
غزل شمارهٔ 2334 : وسعت مشرب زدل اندیشه فردا نبرد
غزل شمارهٔ 2335 : از شکست من دم تیغ تغافل می پرد
غزل شمارهٔ 2336 : چشم برق از اشتیاق خرمن من می پرد
غزل شمارهٔ 2337 : می خورد با دیگران مستانه بر ما بگذرد
غزل شمارهٔ 2338 : بر جهان هر کس که از روی تأمل بگذرد
غزل شمارهٔ 2339 : تا به کی در خواب سنگین روزگارم بگذرد
غزل شمارهٔ 2340 : بوسه چون محروم از آن لبهای خندان بگذرد؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دل تو چون گل رعنا دو رنگ افتاده است
* وگرنه حسن خزان و بهار یکدست است
شعر کامل
صائب تبریزی
* به منزل رسید آنک پوینده بود
* رهی یافت آن کس که جوینده بود
شعر کامل
فردوسی
* شعر من شعرست و شعر دیگران هم شعر لیک
* ذوق نیشکر کجا یابد مذاق از بوریا
شعر کامل
سلمان ساوجی