لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 2461 : از حجاب عشق دل از وصل او نومید ماند
غزل شمارهٔ 2462 : عاقبت در سینه ام دل از تپیدن بازماند
غزل شمارهٔ 2463 : مال رفت از دست و چشم خواجه در دنبال ماند
غزل شمارهٔ 2464 : از غبار خط دهان تنگ او پوشیده ماند
غزل شمارهٔ 2465 : بدعت برگرد سرگشتن گر از پروانه ماند
غزل شمارهٔ 2466 : از هجوم اشک دل در چشم خونپالا نماند
غزل شمارهٔ 2467 : از دیار مردمی دیار در عالم نماند
غزل شمارهٔ 2468 : حیف کز آیینه رویان پاکدامانی نماند
غزل شمارهٔ 2469 : آبها آیینه سرو خرامان تواند
غزل شمارهٔ 2470 : اهل همت بحر را از خار و خس پل بسته اند
غزل شمارهٔ 2471 : خاکسارانی که همت بر تحمل بسته اند
غزل شمارهٔ 2472 : از سر زانوی خود آیینه دارت داده اند
غزل شمارهٔ 2473 : بهر قطع گفتگو تیغ زبانت داده اند
غزل شمارهٔ 2474 : ناله ای گیراتر از چنگ عقابم داده اند
غزل شمارهٔ 2475 : عشق بالا دست وجان بیقرارم داده اند
غزل شمارهٔ 2476 : منت ایزد را که طبع بی نیازم داده اند
غزل شمارهٔ 2477 : ساده لوحانی که درد خود به درمان داده اند
غزل شمارهٔ 2478 : از سپهر نیلگون خاکستر ما کرده اند
غزل شمارهٔ 2479 : حسن را پوشیده در خط چون عنبر کرده اند
غزل شمارهٔ 2480 : خنده ات را چاشنی از شیر و شکر کرده اند
غزل شمارهٔ 2481 : گوشه گیرانی که رو در خلوت دل کرده اند
غزل شمارهٔ 2482 : خشم را روشندلان در حلم پنهان کرده اند
غزل شمارهٔ 2483 : گلرخان از خون ما رخساره گلگون کرده اند
غزل شمارهٔ 2484 : وقت جمعی خوش که دفتر را در آب افکنده اند
غزل شمارهٔ 2485 : از لبش آنها که خود را در شراب افکنده اند
غزل شمارهٔ 2486 : شوخ چشمان درد بیش و کم به دل افزوده اند
غزل شمارهٔ 2487 : دوربینانی که در پرداز دل کوشیده اند
غزل شمارهٔ 2488 : تن پرستانی که در تضییع آب و دانه اند
غزل شمارهٔ 2489 : از مروت نیست منع صوفی از ذکر بلند
غزل شمارهٔ 2490 : تا برون آمد به سیر ماه آن مشکین کمند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گر کسی گفت که چون قد تو شمشادی نیست
* اگر آن قامت و بالاست بگو راست که نیست
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* بلبلان مست و مستان الست
* بر امید گل به گلزار آمدند
شعر کامل
مولوی
* شود کوه آهن چو دریای آب
* اگر بشنود نام افرسیاب
شعر کامل
فردوسی