لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 2611 : دم زخواهش چون مصفا شد دم عیسی بود
غزل شمارهٔ 2612 : رزق هر کس چون صدف از عالم بالا بود
غزل شمارهٔ 2613 : آسمان تا بود، با ما بر سر بیداد بود
غزل شمارهٔ 2614 : ای خط بیرحم ازان عارض دمیدن زود بود
غزل شمارهٔ 2615 : از سعادت در دماغش بیضه پندار بود
غزل شمارهٔ 2616 : یوسف ما در دل چه بر سر بازار بود
غزل شمارهٔ 2617 : جان مشتاقان غبار جسم را صرصر بود
غزل شمارهٔ 2618 : تا خیال آن بهشتی رو مرا منظور بود
غزل شمارهٔ 2619 : یاد ایامی که بزم عیش ما معمور بود
غزل شمارهٔ 2620 : ذوق خاموشی مرا روزی که دامنگیر بود
غزل شمارهٔ 2621 : در کنار دایه حسن او جهان افروز بود
غزل شمارهٔ 2622 : ریزش اشک ندامت غافلان را بس بود
غزل شمارهٔ 2623 : دوش بزم از شور ما یک سینه پرجوش بود
غزل شمارهٔ 2624 : شب که دامان سر زلف توام در چنگ بود
غزل شمارهٔ 2625 : تا عنان اختیار ناقصم در چنگ بود
غزل شمارهٔ 2626 : از قبول نقش، دل دایم پریشان حال بود
غزل شمارهٔ 2627 : آبروی کعبه گر از چشمه زمزم بود
غزل شمارهٔ 2628 : خنده سوفار با دلگیری پیکان بود
غزل شمارهٔ 2629 : پایه نظم بلند از علم کمتر چون بود؟
غزل شمارهٔ 2630 : شب نه آه سرد را دل عرش پیما کرده بود
غزل شمارهٔ 2631 : دوش بر من سایه آن سرو روان افکنده بود
غزل شمارهٔ 2632 : شب که سرو قامت او شمع این کاشانه بود
غزل شمارهٔ 2633 : مطرب از خود داشت جوش سینه گلهای باغ
غزل شمارهٔ 2634 : روح را در تنگنای جسم کی شادی بود؟
غزل شمارهٔ 2635 : اهل دل را خواب تلخ مرگ بیداری بود
غزل شمارهٔ 2636 : چند دستم شانه زلف پریشانی بود؟
غزل شمارهٔ 2637 : یاد ایامی که گلچین در گلستانت نبود
غزل شمارهٔ 2638 : پیش ازین حسن مجرد تشنه زیور نبود
غزل شمارهٔ 2639 : هر دلی را طره جانان نمی گیرد به خود
غزل شمارهٔ 2640 : حسرت اوقات غفلت چون زدل بیرون رود؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از ابر بهاران ببارید نم
* ز روی زمین زنگ بزدود غم
شعر کامل
فردوسی
* عارف گوینده بگو تا که دعای تو کنم
* چونک خوش و مست شوم هر سحری وقت دعا
شعر کامل
مولوی
* آن زلف مکن شانه که زنجیر دل ماست
* بر هم مزن آن سلسله را شانه نگه دار
شعر کامل
وحشی بافقی