لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 2731 : عشق فارغبالم از اندیشه دنیا نمود
غزل شمارهٔ 2732 : گوش شو هر جا سخن را ساز نتوانی نمود
غزل شمارهٔ 2733 : جذبه توفیق هرکس را دل بینا دهد
غزل شمارهٔ 2734 : کی به عاشق بوسه آن لعل لب میگون دهد؟
غزل شمارهٔ 2735 : دل ز پهلوی جنون داد فراغت می دهد
غزل شمارهٔ 2736 : بی غرض چون شد سخن تأثیر دیگر می دهد
غزل شمارهٔ 2737 : غنچه این باغ بوی پاره دل می دهد
غزل شمارهٔ 2738 : شاخ گل از دست و چوگان تو یادم می دهد
غزل شمارهٔ 2739 : گر دو روزی خاکمال آن گلعذارم می دهد
غزل شمارهٔ 2740 : عارفان را نکهت سیب ذقن جان می دهد
غزل شمارهٔ 2741 : راز ما را ناله شبگیر بیرون می دهد
غزل شمارهٔ 2742 : چشم او تعلیم رم کردن به آهو می دهد
غزل شمارهٔ 2743 : صیقل دل فیض آه صبحگاهی می دهد
غزل شمارهٔ 2744 : چشم فتانت که داد دلبریایی می دهد
غزل شمارهٔ 2745 : خط ز روی آتشین دلستان آمد پدید
غزل شمارهٔ 2746 : برگرفتی پرده از رخ گلستان آمد پدید
غزل شمارهٔ 2747 : یوسف زندانی ما راحت از دنیا ندید
غزل شمارهٔ 2748 : ذوق حیرانی به داد چشم خونپالا رسید
غزل شمارهٔ 2749 : باده منصور در جام و سبوی من رسید
غزل شمارهٔ 2750 : دل به دارالامن حیرت نه به آسانی رسید
غزل شمارهٔ 2751 : وقت مجنون خوش که پا در دامن صحرا کشید
غزل شمارهٔ 2752 : وقت مجنون خوش که پا در دامن صحرا کشید
غزل شمارهٔ 2753 : مست شد نقاش تا آن چشم جادو را کشید
غزل شمارهٔ 2754 : پای در دامان تسلیم و رضا باید کشید
غزل شمارهٔ 2755 : شوخی میخانه از محراب می باید کشید
غزل شمارهٔ 2756 : در سر پل باده چون سیلاب می باید کشید
غزل شمارهٔ 2757 : خواری از اغیار بهر یار می باید کشید
غزل شمارهٔ 2758 : می به روی لاله رنگ یار می باید کشید
غزل شمارهٔ 2759 : مشق هجران در کنار بحر می باید کشید
غزل شمارهٔ 2760 : می به رغم عالم پرشور می باید کشید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بزد گردن غم به شمشیر داد
* نیامد همی بر دل از مرگ یاد
شعر کامل
فردوسی
* چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست
* که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست
شعر کامل
سعدی
* نه من خام طمع عشق تو می‌ورزم و بس
* که چو من سوخته در خیل تو بسیاری هست
شعر کامل
سعدی