لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سنایی_دیوانقصیده ها
قصیدهٔ شمارهٔ 31 - در تعلیم طی طریق معرفت : همچو مردان یک قدم در راه دین باید نهاد
قصیدهٔ شمارهٔ 32 : کسی کاندر صف گبران به بتخانه کمر بندد
قصیدهٔ شمارهٔ 33 : ای چو عقل از کل موجودات فرد
قصیدهٔ شمارهٔ 34 - در دل نبستن به مهر دنیا : مسلمانان سرای عمر، در گیتی دو در دارد
قصیدهٔ شمارهٔ 35 - در ستایش شعر خویش گوید : اگر ذاتی تواند بود کز هستی توان دارد
قصیدهٔ شمارهٔ 36 - در صفت معشوق روحانی و تجلیات نورانی : دل بی لطف تو جان ندارد
قصیدهٔ شمارهٔ 37 - در مدح خواجه حکیم ابوالحسن علی بن محمد طبیب : تا باز فلک طبع هوا را چو هوا کرد
قصیدهٔ شمارهٔ 38 : ثابت من قصد خرابات کرد
قصیدهٔ شمارهٔ 39 - در مدح خواجه عمید ثقةالملک، طاهر : دی دل ما فگار خواهد کرد
قصیدهٔ شمارهٔ 40 - در مدح امیر بار سلطان : باز جانها شکار خواهد کرد
قصیدهٔ شمارهٔ 41 - سخنی از میراث استادان : مبارز او بود کاول غزا با جان و تن گیرد
قصیدهٔ شمارهٔ 42 - در زهد و موعظه : وجود عشق عاشق را وجود اندر عدم سازد
قصیدهٔ شمارهٔ 43 - در مدح بهرامشاه : روزی که جان من ز فراقش بلا کشد
قصیدهٔ شمارهٔ 44 - در مدح امیر اسماعیل بن ابراهیم : خورشید چو از حوت به برج حمل آمد
قصیدهٔ شمارهٔ 45 - طعنه بر علمای دنیاجو : ای سنایی ز جسم و جان تا چند
قصیدهٔ شمارهٔ 46 - در مذمت دشمنان و جاهلان : این ابلهان که بی‌سبب دشمن منند
قصیدهٔ شمارهٔ 47 : کرد رفت از مردمان اندر جهان اقوال ماند
قصیدهٔ شمارهٔ 48 - در مدح بهرامشاه : عقل کل در نقش روی دلبرم حیران بماند
قصیدهٔ شمارهٔ 49 - در تغییر احوال مردم و دگرگونی روزگار : ای مسلمانان خلایق حال دیگر کرده‌اند
قصیدهٔ شمارهٔ 50 - در وصف بهار : باز متواری روان عشق صحرایی شدند
قصیدهٔ شمارهٔ 51 - در استغنای معشوق طناز و وفای عاشق : عاشقانت سوی تو تحفه اگر جان آرند
قصیدهٔ شمارهٔ 52 - و ایضا در مذمت دنیا جویان : مرحبا بحری که از آب و گلش گوهر برند
قصیدهٔ شمارهٔ 53 - این شعر را حکیم سنایی در پاسخ یکی از شعرا گفته : چون همی از باغ بوی زلف یار ما زند
قصیدهٔ شمارهٔ 54 - آن شاعر این شعر را در پاسخ حکیم سنایی فرستاد : باش تا حسن نگارم خیمه بر صحرا زند
قصیدهٔ شمارهٔ 55 - در مدح بهرامشاه : روز بر عاشقان سیاه کند
قصیدهٔ شمارهٔ 56 - در نعت رسول اکرم و اصحاب پاک او : روشن آن بدری که کمتر منزلش عالم بود
قصیدهٔ شمارهٔ 57 - در مدح سیف الحق محمد منصور : ای رفیقان دوش ما را در سرایی سور بود
قصیدهٔ شمارهٔ 58 - در مذمت عافیت جویی : در جهان دردی طلب کان عشق سوز جان بود
قصیدهٔ شمارهٔ 59 - از راه پر مخافت عشق گوید : سوز شوق ملکی بر دلت آسان نشود
قصیدهٔ شمارهٔ 60 - در مدح ناصح الملک کمال‌الدین شیخ الحرمین خطیب نوآبادی : ای خدایی که رهیت افسر دو جهان نشود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* جهان چون بزاری برآید همی
* بدو نیک روزی سرآید همی
شعر کامل
فردوسی
* شوقست در جدایی و جورست در نظر
* هم جور به که طاقت شوقت نیاوریم
شعر کامل
سعدی
* قد تو عمر درازیت و سرو گلشن ناز
* بیا و سایه فگن بر سرم چو عمر دراز
شعر کامل
هلالی جغتایی