لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سنایی_دیوانقصیده ها
قصیدهٔ شمارهٔ 121 : خیز تا خود ز عقل باز کنیم
قصیدهٔ شمارهٔ 122 : گاه رزم آمد بیا تا عزم زی میدان کنیم
قصیدهٔ شمارهٔ 123 - در اشتیاق کعبه و سفر حج : گاه آن آمد که با مردان سوی میدان شویم
قصیدهٔ شمارهٔ 124 : بر بساز کم زنان خود را بر آن مهتر نهیم
قصیدهٔ شمارهٔ 125 - در مدح خواجه معین الدین ابونصر احمدبن فضل غزنوی : عقل محرم تا بود دستور سلطان بدن
قصیدهٔ شمارهٔ 126 - در نعت علی (ع) : ای امیرالمومنین ای شمع دین ای بوالحسن
قصیدهٔ شمارهٔ 127 - در ستایش علی‌بن حسن بحری : الا یا خیمهٔ گردان به گرد بیستون مسکن
قصیدهٔ شمارهٔ 128 - در مدح نصرالله بن داود سرخسی : پیش پریشان مکن از پی آشوب من
قصیدهٔ شمارهٔ 129 - در مدح علی بن حسن : گر شراب دوست را در دست تو نبود ثمن
قصیدهٔ شمارهٔ 130 - در مدح بهرامشاه : چون من و چون تو شد ای دوست چمن
قصیدهٔ شمارهٔ 131 - در مدح قاضی نجم‌الدین حسن غزنوی : دی ز دلتنگی زمانی طوف کردم در چمن
قصیدهٔ شمارهٔ 132 - در نکوهش حرص و هوی و هوس : ای همیشه دل به حرص و آز کرده مرتهن
قصیدهٔ شمارهٔ 133 - در ستایش خواجه اسعد هروی : کرد نوروز چو بتخانه چمن
قصیدهٔ شمارهٔ 134 : برگ بی‌برگی نداری لاف درویشی مزن
قصیدهٔ شمارهٔ 135 - در مدح خواجه علاء الدین ابویعقوب یوسف بن احمد حدادی شالنکی غزنوی و ابوالمعالی احمدبن یوسف : ای ز راه لطف و رحمت متصل با عقل و جان
قصیدهٔ شمارهٔ 136 - در مدح امین الدین رازی : بنه چوگان ز دست ای دل که گمشد گوی در میدان
قصیدهٔ شمارهٔ 137 - معروفی بود زن سلیطه‌ای داشت او را به قاضی برده بود و رنج می‌نمود در حق وی گوید : ویحک ای پردهٔ پرده‌در در ما نگران
قصیدهٔ شمارهٔ 138 - در مدح محمد ترکین بغراخان : چرخ نارد به حکم صدر دوران
قصیدهٔ شمارهٔ 139 - در نعت امام هشتم (ع) : دین را حرمیست در خراسان
قصیدهٔ شمارهٔ 140 : ای سنایی ز آستان نتوان شدن بر آسمان
قصیدهٔ شمارهٔ 141 - در مدح سرهنگ محمدبن فرج نو آبادی : خجسته باد بهاری بهار ارسنجان
قصیدهٔ شمارهٔ 142 : تا کی از یاران وصیت تخت و افسر داشتن
قصیدهٔ شمارهٔ 143 - در پاسخ پرسش سلطان سنجر دربارهٔ مذهب : کار عاقل نیست در دل مهر دلبر داشتن
قصیدهٔ شمارهٔ 144 : شرط مردان نیست در دل عشق جانان داشتن
قصیدهٔ شمارهٔ 145 : دست اندر لام لا خواهم زدن
قصیدهٔ شمارهٔ 146 : ای مسافر اندرین ره گام عاشق‌وار زن
قصیدهٔ شمارهٔ 147 : ای یار مقامر دل پیش آی و دمی کم زن
قصیدهٔ شمارهٔ 148 - موعظه در وصول به عالم لاهوت : چو مردان بشکن این زندان یکی آهنگ صحرا کن
قصیدهٔ شمارهٔ 149 : رحل بگذار ای سنایی رطل مالامال کن
قصیدهٔ شمارهٔ 150 : ای سنایی قدح دمادم کن

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مغز سران کدوی خشک اشک یلان زرشک تر
* زین دو به تیغ چون نمک پخته ابای معرکه
شعر کامل
خاقانی
* گفتم، ای دل، مرو آنجا که گرفتار شوی
* عاقبت رفتی و آن گفت منت پیش آمد
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* ز بار دل به لرزیدن صنوبر راسبک سازد
* اگر در بوستان در جلوه آید سرو بالایش
شعر کامل
صائب تبریزی