لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 961 : زلف یار مرا به باد دهید
غزل شمارهٔ 962 : عاشقان را چو نامه باز کنید
غزل شمارهٔ 963 : جان سرانگشت آن نگارین دید
غزل شمارهٔ 964 : تا ترا جسم و جان شکار بود
غزل شمارهٔ 965 : پیش روی تو یاسمین که بود؟
غزل شمارهٔ 966 : دل که نز عشق پاره پاره بود
غزل شمارهٔ 967 : عشق تو هرگزم ز سر نرود
غزل شمارهٔ 968 : دل ز نادیدنت به جان نشود
غزل شمارهٔ 969 : یار ما را از آن خویش نشد
غزل شمارهٔ 970 : هر که بر گفته تو گوش نهاد
غزل شمارهٔ 971 : لاله پیش رخت کله بنهد
غزل شمارهٔ 972 : عاشقی مرد را سزای دهد
غزل شمارهٔ 973 : هر که دل با غم تو یار کند
غزل شمارهٔ 974 : صبح پیش رخ تو دم نزند
غزل شمارهٔ 975 : از دهانت سخن به کام رسد
غزل شمارهٔ 976 : وقت آن شد که گل شکفته شود
غزل شمارهٔ 977 : لب لعل تو جز به جان نبرد
غزل شمارهٔ 978 : از نکو بد نگو نمی آید
غزل شمارهٔ 979 : مدتی شد که یار می ناید
غزل شمارهٔ 980 : شب که بادم ز سوی یار آمد
غزل شمارهٔ 981 : هر کرا خال عنبرین باشد
غزل شمارهٔ 982 : هر که را یاریار می افتد
غزل شمارهٔ 983 : دیده با تو چو هم نظر گردد
غزل شمارهٔ 984 : عاشق از سینه جان برون گیرد
غزل شمارهٔ 985 : با تو در سینه جان نمی گنجد
غزل شمارهٔ 986 : شیوه کان ترک ماهرو داند
غزل شمارهٔ 987 : دیده در خون سزای می بیند
غزل شمارهٔ 988 : شحنه غم دواسپه می آید
غزل شمارهٔ 989 : دهنت را نفس نمی بیند
غزل شمارهٔ 990 : اگر آن ماه مهربان گردد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان
* این نقش ماند از قلمت یادگار عمر
شعر کامل
حافظ
* گر چشم سیه مست تو تحریک نمی‌کرد
* آب مژه بیدار نمی‌ساخت ز خوابم
شعر کامل
فروغی بسطامی
* حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
* که آشنا سخن آشنا نگه دارد
شعر کامل
حافظ