لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 931 : چو نقش چشم توام در دل حزین گردد
غزل شمارهٔ 932 : دلی که نرگس مستش به ناز بستاند
غزل شمارهٔ 933 : اگر نسیم صبا زلف او برافشاند
غزل شمارهٔ 934 : نسیم زلف تو دل را درون بجنباند
غزل شمارهٔ 935 : اگر ز پیش برانی مرا که بر خواند
غزل شمارهٔ 936 : کسی که بوی تواش در دماغ می افتد
غزل شمارهٔ 937 : وفا ز یار جفاکار چون نمی آید
غزل شمارهٔ 938 : کدام شب که ترا در کنار خواهم کرد؟
غزل شمارهٔ 939 : نه بخت آنکه به موی تو راه خواهم کرد
غزل شمارهٔ 940 : اگر چه با تو حدیث جفا بخواهم کرد
غزل شمارهٔ 941 : مرا غمی ست که پیدا نمی توانم کرد
غزل شمارهٔ 942 : شب اوفتاد و غمم باز کار خواهد کرد
غزل شمارهٔ 943 : منم که تا زیم از عشق مست خواهم بود
غزل شمارهٔ 944 : نه پیش از این مژه زینگونه خونفشانم بود
غزل شمارهٔ 945 : صبا ز زلف تو بویی به عاشقان آورد
غزل شمارهٔ 946 : خطاب طلعت تو نامه زمین کردند
غزل شمارهٔ 947 : چو خط سبز تو بر آفتاب بنویسند
غزل شمارهٔ 948 : جماعتی که ز هم صحبتان جدا باشند
غزل شمارهٔ 949 : نه با تو نسبت سرو چمن شود پیوند
غزل شمارهٔ 950 : جوان و پیر که در بند مال و فرزندند
غزل شمارهٔ 951 : فسرده را سخن از عاشقی نباید راند
غزل شمارهٔ 952 : چو کارهای جهان است جمله بی بنیاد
غزل شمارهٔ 953 : دل ز تو بی غم نتوانیم کرد
غزل شمارهٔ 954 : تا رخ تو زلف ترا پیش کرد
غزل شمارهٔ 955 : در تو کسانی که نظر می کنند
غزل شمارهٔ 956 : مگر فتنه عشق بیدار شد
غزل شمارهٔ 957 : سبزه ها نو دمید و یار نیامد
غزل شمارهٔ 958 : نافه چین ز خاک کوی تو زاد
غزل شمارهٔ 959 : داد من آن بت طراز نداد
غزل شمارهٔ 960 : داد خواهم، اگر بخواهی داد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از ابر بهاران ببارید نم
* ز روی زمین زنگ بزدود غم
شعر کامل
فردوسی
* مشو زنهار ایمن از خمار باده عشرت
* که دارد خنده گل گریه تلخ گلاب از پی
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز دیده اشک خونین بر رخان ریخت
* تو گفتى ناردان بر زعفران ریخت
شعر کامل
فخرالدین اسعد گرگانی