لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 871 : کاری ست در سرم که به سامان نمی شود
غزل شمارهٔ 872 : زان گل که اندکی بته مشک ناب شد
غزل شمارهٔ 873 : بر من کنون که بی تو جهان تیره فام شد
غزل شمارهٔ 874 : باز این دلم خدنگ بلا را نشانه شد
غزل شمارهٔ 875 : گفتی دلت مرا شد و از من جدا نشد
غزل شمارهٔ 876 : از حال مات هیچ حکایت نمی رسد
غزل شمارهٔ 877 : باد صبا ز نافه چینت نمی رسد
غزل شمارهٔ 878 : یاری کس از کرشمه و خوبی نشان بود
غزل شمارهٔ 879 : ترکی و خوبروی، کسی کاینچنین بود
غزل شمارهٔ 880 : مشتاق چون نظاره آن سیمبر کند
غزل شمارهٔ 881 : چشمت که قصد جان من ناتوان کند
غزل شمارهٔ 882 : شوخی نگر که آن بت عیار می کند
غزل شمارهٔ 883 : تا چین زلف بر رخ دلدار نشکند
غزل شمارهٔ 884 : چون طره تو سلسله بر یاسمین نهد
غزل شمارهٔ 885 : چشم فسونگر تو که داد فسون دهد
غزل شمارهٔ 886 : هر گاه مرغی از سر شاخی نوا زند
غزل شمارهٔ 887 : یک روز یار اگر قدمی سوی من زند
غزل شمارهٔ 888 : آن خون که گاه مستی از آن مست ما چکد
غزل شمارهٔ 889 : شبی که دلبرم از بام همچو ماه برآید
غزل شمارهٔ 890 : به بام خویش چو آن ماه کج کلاه برآید
غزل شمارهٔ 891 : چون آن بت از سر کو با هزار ناز برآید
غزل شمارهٔ 892 : چو ترک مست من آلوده شراب در آید
غزل شمارهٔ 893 : دلم ز دست برفته ست و پیش باز نیابد
غزل شمارهٔ 894 : مهی گذشت که چشمم خبر ز خواب ندارد
غزل شمارهٔ 895 : کمند زلف تو عشاق را به کوی تو آرد
غزل شمارهٔ 896 : مبند دل به جهان کاین جهان پشیز نیر زد
غزل شمارهٔ 897 : از آنگهی که گشادم به رویت این نظر خود
غزل شمارهٔ 898 : ز حد گذشت غم ما و آن نگار نپرسید
غزل شمارهٔ 899 : گمان مبر که مرا هیچ کس به جای تو باشد
غزل شمارهٔ 900 : ز گشت مست رسید و به هوش خویش نبود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز بس که گشته ام از فکر آن میان باریک
* زشرم مردم باریک بین نهان شده ام
شعر کامل
جامی
* هر ذره که در خاک زمینی بوده است
* پیش از من و تو تاج و نگینی بوده است
شعر کامل
خیام
* میوه نمی‌دهد به کس باغ تفرجست و بس
* جز به نظر نمی‌رسد سیب درخت قامتش
شعر کامل
سعدی