لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 841 : رندان پاکباز که از خود بریده اند
غزل شمارهٔ 842 : لعل شکروشت که به جلاب شسته اند
غزل شمارهٔ 843 : اهل خرد که دل به جهان در نبسته اند
غزل شمارهٔ 844 : آن رهروان که گام به صدق و صفا زنند
غزل شمارهٔ 845 : دریاب کز فراق تو جانم به لب رسید
غزل شمارهٔ 846 : باز آن شکار دوست، ز ابرو کمان کشید
غزل شمارهٔ 847 : ای از فروغ روی تو خورشید رو سفید
غزل شمارهٔ 848 : باد آمد و ز گمشده من خبر نداد
غزل شمارهٔ 849 : دل جز ترا به سینه درون جایگه نداد
غزل شمارهٔ 850 : دل بی رخ تو در گل و گلشن نه ایستاد
غزل شمارهٔ 851 : ما را شکنج زلف تو در پیچ و تاب برد
غزل شمارهٔ 852 : خوبان گمان مبر که ز اولاد آدمند
غزل شمارهٔ 853 : ای همرهان که آگه از آن رفته منید
غزل شمارهٔ 854 : دل در هوایت، ای بت عیار، جان دهد
غزل شمارهٔ 855 : دل باز سوی آن بت بدخو چه می رود؟
غزل شمارهٔ 856 : عمرم در آرزوی تو رفته ست و می رود
غزل شمارهٔ 857 : افسوس ازین حیات که بر باد می رود
غزل شمارهٔ 858 : باز آن سوار مست به نخچیر می رود
غزل شمارهٔ 859 : چشم تو خفته ایست که در خواب می رود
غزل شمارهٔ 860 : دل می بری به رفتن و هر کو چنان زود
غزل شمارهٔ 861 : این دل که هر شبیش ز سالی فزون رود
غزل شمارهٔ 862 : سودای دیدن تو ز دیدن نمی رود
غزل شمارهٔ 863 : شبها اسیر دردم و خوابم نمی برد
غزل شمارهٔ 864 : سیمین زنخ که طره عنبرفشان برد
غزل شمارهٔ 865 : آن نخل تر که آب ز جوی جگر خورد
غزل شمارهٔ 866 : عشقت خبر ز عالم بیهوشی آورد
غزل شمارهٔ 867 : ناگاه پیش ازان که کسی را خبر شود
غزل شمارهٔ 868 : هر شب دلم ز دست خیالت زبون شود
غزل شمارهٔ 869 : هر روز چشم من به جمالی فرو شود
غزل شمارهٔ 870 : دل رفت و آرزوی تو از دل نمی شود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بر برگ گل به خون شقایق نوشته‌اند
* کان کس که پخته شد می چون ارغوان گرفت
شعر کامل
حافظ
* حافظ ز دیده دانه اشکی همی‌فشان
* باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما
شعر کامل
حافظ
* طلسمی که ضحاک سازیده بود
* سرش به آسمان برفرازیده بود
شعر کامل
فردوسی