لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فیض کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : فیض نور خداست در دل ما
غزل شمارهٔ 2 : عشق گسترده است خوانی بهر خاصان خدا
غزل شمارهٔ 3 : هشدار که هر ذره حسابست در اینجا
غزل شمارهٔ 4 : هر دمم نیشی ز خویشی میرسد با آشنا
غزل شمارهٔ 5 : علم رسمی از کجا عرفان کجا
غزل شمارهٔ 6 : هشدار که دیوان حسابست در اینجا
غزل شمارهٔ 7 : میتوان برداشت دل از خویش و شد از جان جدا
غزل شمارهٔ 8 : زخود سری بدرآرم چه خوش بود بخدا
غزل شمارهٔ 9 : زمهر اولیاء الله شانی کرده ام پیدا
غزل شمارهٔ 10 : از عمر بسی نماند ما را
غزل شمارهٔ 11 : از دل که برد آرام حسن بتان خدا را
غزل شمارهٔ 12 : وصف تو چه میکنم نگارا
غزل شمارهٔ 13 : یارا یارا ترا چه یارا
غزل شمارهٔ 14 : اگر فضل خدای ما بجنبش جا دهد ما را
غزل شمارهٔ 15 : شود شود که شود چشم من مقام ترا
غزل شمارهٔ 16 : درآ در عالم معنی نظر کن سوی این صحرا
غزل شمارهٔ 17 : بهل ذکر چشمان خونریز را
غزل شمارهٔ 18 : بده ساقی آن جام لبریز را
غزل شمارهٔ 19 : از دو عالم دردت ای دلدار بس باشد مرا
غزل شمارهٔ 20 : از جمال مصطفی روئی بیاد آمد مرا
غزل شمارهٔ 21 : وصل با دلدار میباید مرا
غزل شمارهٔ 22 : آنچه را از بهر من او خواست آن آید مرا
غزل شمارهٔ 23 : یکنفس بی یاد جانان بر نمی آید مرا
غزل شمارهٔ 24 : آفتاب وصل جانان بر نمی آید مرا
غزل شمارهٔ 25 : ای که در این خاکدان جان و جهانی مرا
غزل شمارهٔ 26 : ترا سزاست خدائی نه جسم را و نه جانرا
غزل شمارهٔ 27 : اگر خرند زعشاق جان سوخته را
غزل شمارهٔ 28 : بنواز دل شکسته‌ای را
غزل شمارهٔ 29 : تجلی چون کند دلبر کنم شکران تجلی را
غزل شمارهٔ 30 : هر که آگه شد از فسانهٔ ما

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خویش من آنست که از عشق زاد
* خوشتر از این خویش و تباریم نیست
شعر کامل
مولوی
* برخیز که در سایه سروی بنشینیم
* کان جا که تو بنشینی بر سرو قیامست
شعر کامل
سعدی
* نشود دیده من باز چو بادام به سنگ
* بس که از دیدن اوضاع جهان سیرم من
شعر کامل
صائب تبریزی