لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل های ناتمام
غزل های ناتمام شمارۀ 271 : صبوحی می کند تکلیف، کز می کام بردارم
غزل های ناتمام شمارۀ 272 : شمع سان، دیده پرآتش مژه پرنم دارم
غزل های ناتمام شمارۀ 273 : خموشم چون قلم امّا، نوا در آستین دارم
غزل های ناتمام شمارۀ 274 : زد نقش سخن سکّۀ جاوید به نامم
غزل های ناتمام شمارۀ 275 : قناعت چون گهر، با ساغر و مینای خود کردم
غزل های ناتمام شمارۀ 276 : دمد از چاکهای سینه شیون، تا نفس دارم
غزل های ناتمام شمارۀ 277 : نه یاد مصر ونه پروای کاروان دارم
غزل های ناتمام شمارۀ 278 : ز شمع خامه، هر جا در میان افسانه اندازم
غزل های ناتمام شمارۀ 279 : جز وصل علاج دل بیچاره ندارم
غزل های ناتمام شمارۀ 280 : به هر گلشن که شور از شیون مستانه اندازم
غزل های ناتمام شمارۀ 281 : از دل، به فرات مژه راهی ست چه سازم؟
غزل های ناتمام شمارۀ 282 : به صد شوریدگی، از بزم آن بی باک برخیزم
غزل های ناتمام شمارۀ 283 : زیان و سود، شد در عشق بی پروا فراموشم
غزل های ناتمام شمارۀ 284 : از ضعف مشکل آید، چون می برد ز خویشم
غزل های ناتمام شمارۀ 285 : ز ابر دیده در هر گل، زمین کشته ای دارم
غزل های ناتمام شمارۀ 286 : با ماست، لطف چشم تغافل پناه، کم
غزل های ناتمام شمارۀ 287 : شکایت نیست، مطلب ناله آهنگ است می نالم
غزل های ناتمام شمارۀ 288 : بیهوده نگشتم به سراپای دو عالم
غزل های ناتمام شمارۀ 289 : ز رنگش، اشک گلگون بادۀ نابی ست در چشمم
غزل های ناتمام شمارۀ 290 : دل و جان نژند را مانم
غزل های ناتمام شمارۀ 291 : نکرد عشق تو، مطلب روای خویشتنم
غزل های ناتمام شمارۀ 292 : خزان چه می برد از نوبهار رنگینم؟
غزل های ناتمام شمارۀ 293 : آسان به جلوه های تو، از جا نمی روم
غزل های ناتمام شمارۀ 294 : چو سایه در قدم سرو خوش خرام توام
غزل های ناتمام شمارۀ 295 : سیاهی را، به اشک از دیدۀ خود کام می شویم
غزل های ناتمام شمارۀ 296 : رنگین شد از رخت، چو رگ گل، نظاره ام
غزل های ناتمام شمارۀ 297 : ز دل برخاست شوری، دیدۂ داغ درون روشن
غزل های ناتمام شمارۀ 298 : زانوی بی کسی هاست، بالين خستۀ من
غزل های ناتمام شمارۀ 299 : نماید بی سبب حاصل، مسبّب مدّعای من
غزل های ناتمام شمارۀ 300 : نهانی کرده ای یغما، دل من

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو در جنگ آیی روم من به صلح
* خدای جهان را جهان تنگ نیست
شعر کامل
مولوی
* صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت
* ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت
شعر کامل
حافظ
* به گوش تو گر نام من بگذرد
* دم و جان و خون و دلت بفسرد
شعر کامل
فردوسی