لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل های ناتمام
غزل های ناتمام شمارۀ 211 : مکن کاری که حرفی از زبان من برون آید
غزل های ناتمام شمارۀ 212 : به دل گفتم که خواهد غمزۀ نامهربان آمد
غزل های ناتمام شمارۀ 213 : ز هر چاکی که دارد سینۀ من، بوی خون آید
غزل های ناتمام شمارۀ 214 : گیاه خرّمی از تربت پاکم نمی روید
غزل های ناتمام شمارۀ 215 : درنگ از کاروان ما سبکباران نمی آید
غزل های ناتمام شمارۀ 216 : مداوای جنون از دیدۀ بی خواب می آید
غزل های ناتمام شمارۀ 217 : وجود کاملان بر ناقصان دشوار می آید
غزل های ناتمام شمارۀ 218 : ز معراج خریّت، خواجه سنگین بار می آید
غزل های ناتمام شمارۀ 219 : ز هجران کار دلتنگی به سامان دیر می آید
غزل های ناتمام شمارۀ 220 : در آن محفل که شمع من، تجلی ساز می آید
غزل های ناتمام شمارۀ 221 : باسفلگان شراکت روزی، زیان بود
غزل های ناتمام شمارۀ 222 : دمهای زنده را، از اجل کی زیان بود؟
غزل های ناتمام شمارۀ 223 : امشب که از نظر مه من در گذاره بود
غزل های ناتمام شمارۀ 224 : مرنج از طعنۀ خصم و مكن عرض کمال خود
غزل های ناتمام شمارۀ 225 : در بهاری که مرا بال و پرافشانی بود
غزل های ناتمام شمارۀ 226 : خجل چون بید مجنون گشتم از نشو و نمای خود
غزل های ناتمام شمارۀ 227 : تشنه کامان حسد خون مرا نوشیدند
غزل های ناتمام شمارۀ 228 : گهر چون سفته گردد، همچو اشک از دیده ها افتد
غزل های ناتمام شمارۀ 229 : شود چون جوهر آیینه پیدا، تار می افتد
غزل های ناتمام شمارۀ 230 : عزلت طلب از پایۀ اقبال نیفتد
غزل های ناتمام شمارۀ 231 : ز شیرین کاری من، بیستون آباد می گردد
غزل های ناتمام شمارۀ 232 : نمی دانم چه سودا در سر مخمور می گردد
غزل های ناتمام شمارۀ 233 : دل از قفس سینه، دم سرد برآورد
غزل های ناتمام شمارۀ 234 : زلف سیهش، آتش بیداد برآورد
غزل های ناتمام شمارۀ 235 : ترسم که بر لبی، سخن آن میان رود
غزل های ناتمام شمارۀ 236 : دلم، شب بر خس و خاشاک کویش تا سحر غلتد
غزل های ناتمام شمارۀ 237 : تن سختی کشم چون در خروش آید، روان رقصد
غزل های ناتمام شمارۀ 238 : ساغر ای عشق به اندازۀ مخمور بیار
غزل های ناتمام شمارۀ 239 : تیغ ستمت از می پرزور گران تر
غزل های ناتمام شمارۀ 240 : سیمین عذار اوست، ز خط خوش عیارتر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
* که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را
شعر کامل
حافظ
* گه میان چشم نیلوفر زبانه بر زند
* گاه دودش گرد او چون برگ نیلوفر شود
شعر کامل
فرخی سیستانی
* تا می توان ز آبله دست رزق خورد
* بهر چه خوشه چین ثریا شود کسی؟
شعر کامل
صائب تبریزی