لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 1051 : گر تو دل ما سوختی از آتش دوری
غزل شمارۀ 1052 : گر زلف خود به فتنه و شوخی رها کنی
غزل شمارۀ 1053 : گر گم شوی از خود خبر بار بیایی
غزل شمارۀ 1054 : گر لذت خونریزی آن غمزه شناسی
غزل شمارۀ 1055 : گر همه وقتی همه دل خون نیی
غزل شمارۀ 1056 : گفتم ای سیم ذقن گفت کرا می گوئی
غزل شمارۀ 1057 : گل و رخسار تو دارند به هم یکرنگی
غزل شمارۀ 1058 : مبارک منزلی خوش سرزمینی
غزل شمارۀ 1059 : مپوشان روی خود ای شوخ خود رای
غزل شمارۀ 1060 : مرا در درد بی باری دریغا بار بایستی
غزل شمارۀ 1061 : مرا زیبد به چوگان سر زلفت نظربازی
غزل شمارۀ 1062 : من آن بهتر که باشم رند و عامی
غزل شمارۀ 1063 : من اوصاف حست ندانم کماهی
غزل شمارۀ 1064 : من کیستم که ورزم سودای چون تو باری
غزل شمارۀ 1065 : من کیم گفتی که گویم خاک نعلین منی
غزل شمارۀ 1066 : مویت از عنبر تر فرق ندارد مویی
غزل شمارۀ 1067 : ناوک غمزه چو هر سو به شتاب اندازی
غزل شمارۀ 1068 : ندارد دلم طاقت بی توی
غزل شمارۀ 1069 : ندانم کی به دام من در افتی
غزل شمارۀ 1070 : نشان خاک پای او اگر می یافتم جایی
غزل شمارۀ 1071 : نیست بهای جان بسی پیش تو چون کشد کسی
غزل شمارۀ 1072 : ورای آن چه سعادت بود که ناگاهی
غزل شمارۀ 1073 : وصال اوست بخت ما نبینم آن به بیداری
غزل شمارۀ 1074 : هرگز سوی ما چشم رضائی نگشادی
غزل شمارۀ 1075 : هر لحظه به غمزه دل ریشم چه خراشی
غزل شمارۀ 1076 : هر لحظه بما از نو رسد تحفة دردی
غزل شمارۀ 1077 : هر لحظه غمزه ها به جفا نیز می کنی
غزل شمارۀ 1078 : ما رسی هیچ شب ای مه از وطن جانب ما نیامدی
غزل شمارۀ 1079 : یارب این درد دل و فرقت جانان تاکی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* محتسب نمی‌داند این قدر که صوفی را
* جنس خانگی باشد همچو لعل رمانی
شعر کامل
حافظ
* چون گل شکفته باش درین انجمن که صبح
* تسخیر کرد روی زمین را به نوشخند
شعر کامل
صائب تبریزی
* هوش خردمند را عشق به تاراج برد
* من نشنیدم که باز صید کبوتر شود
شعر کامل
سعدی