لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 931 : باد آرد بر من بوی نو ناگه ناگه
غزل شمارۀ 932 : برهگذار قد بار دیدم از ناگاه
غزل شمارۀ 933 : بناز کشتن او بازم آرزوست چه چاره
غزل شمارۀ 934 : بیروی او ز دیدۂ بینا چه فایده
غزل شمارۀ 935 : بینم ابروی تو پیوسته مه نو گه گه
غزل شمارۀ 936 : تا توانی دل مشتاق بدست آری به
غزل شمارۀ 937 : چو چشم مست تو دیدم خمارم از دیده
غزل شمارۀ 938 : چندین چه بلا و درد است این آه
غزل شمارۀ 939 : خواهم که کنم بار دگر در تو نظاره
غزل شمارۀ 940 : در پای تو تنها به سر ماست فتاده
غزل شمارۀ 941 : دلم به زخم زبانها نگردد آزرده
غزل شمارۀ 942 : دلم ترسد در آن زلف خمیده
غزل شمارۀ 943 : روی خوب از من مشتاق نپوشانی به
غزل شمارۀ 944 : زاد راه عاشقان اشک است و روی زرد و آه
غزل شمارۀ 945 : زیر پا از زلف مشکین گه گهی میکن نگاه
غزل شمارۀ 946 : شبت خوش باد ای باد سحرگاه
غزل شمارۀ 947 : کحل بصر نیست جز آن خاک راه
غزل شمارۀ 948 : گر سر طلبی بر درت آریم به دیده
غزل شمارۀ 949 : گفتم شکرست آن به دهان گفت ترا چه
غزل شمارۀ 950 : ب بار برهم چرا زد ز پسته
غزل شمارۀ 951 : ما جگر سوختگان داغ تو داریم همه
غزل شمارۀ 952 : مرا که روی تو بینم چه حاجت است
غزل شمارۀ 953 : هر نیر کز تو بر دل غم پرور آمده
غزل شمارۀ 954 : هر نیر که بر جان ز تو از دور رسیده
غزل شمارۀ 955 : ای بار نازنین مگر از فتنه زاده ای
غزل شمارۀ 956 : باز خود را چو گل تازه بر آراسته ای
غزل شمارۀ 957 : تا برخسار مه از غالیه چوگان زده ای
غزل شمارۀ 958 : چرا جنییت شاهی بظلم تاخته ای
غزل شمارۀ 959 : گر همه وقتی همه دلخون نه ای
غزل شمارۀ 960 : لیست آن بگو با شکر خورده ای

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بال پروانه اگر پاس ادب را می داشت
* شمع پیراهن فانوس چرا می پوشید؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* داغ مجنون بیابان گرد دارد بر جگر
* لاله ای کز سینه صحرا و هامون می دمد
شعر کامل
صائب تبریزی
* دل چو بیناست، چه غم دیده اگر نابیناست؟
* خانه آینه را روشنی از روزن نیست
شعر کامل
صائب تبریزی