لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خاقانی_دیوانقصیده ها
شمارهٔ 121 - در ستایش فخر الدین منوچهر شروان شاه به التزام لفظ «عید» در هر بیت : رخسار صبح را نگر از برقع زرش
شمارهٔ 122 - مطلع دوم : آمد دواسبه عید و خزان شد علم برش
شمارهٔ 123 - مطلع سوم : عیدی است فتنه‌زا ز هلال معنبرش
شمارهٔ 124 - مطلع چهارم : صبح هزار عید وجود است جوهرش
شمارهٔ 125 - این قصیدهٔ بر بدیهه در ساحل باکو به نزدیک آتش خودسوز در وصف شکار کردن خاقان اکبر منوچهر شروان شاه : در پردهٔ دل آمد دامن کشان خیالش
شمارهٔ 126 - قصیدهٔ مرآت الصفا، در حکمت و تکمیل نفس : دل من پیر تعلیم است و من طفل زبان دانش
شمارهٔ 127 - در ستایش فخر الدین شروان شاه منوچهر : ز عدل شاه که زد پنج نوبه در آفاق
شمارهٔ 128 - در رثاء امام محمد بن یحیی خراسانی و خفه شدن او به دست غزان : تا درد و محنت است در این تنگنای خاک
شمارهٔ 129 - در ستایش سلطان غیاث الدین محمد بن محمود بن محمد بن ملک شاه سلجوقی : مرغ شد اندر هوا رقص کنان صبح‌دم
شمارهٔ 130 - مطلع دوم : ای لب و زلفین تو مهره و افعی بهم
شمارهٔ 131 - مطلع سوم : گرنه شب از عین عید ساخت طلسمی بخم
شمارهٔ 132 - در ستایش بهاء الدین محمد دبیر خوارزم شاه تکش بن ایل ارسلان : طفلی و طفیل توست آدم
شمارهٔ 133 - مطلع دوم : با آنکه به موی مانم از غم
شمارهٔ 134 - مطلع سوم : ای شحنهٔ شش جهات عالم
شمارهٔ 135 - در مرثیهٔ شیخ الاسلام عمدة الدین محمد بن اسعد طوسی نیشابوری شافعی معروف به حفده : آن پیر ما که صبح لقائی است خضر نام
شمارهٔ 136 - در رثاء خانوادهٔ خود : بی‌باغ رخت جهان مبینام
شمارهٔ 137 - در وصف خاک مقدسی که از بالین حضرت ختمی مرتبت آورده بود : صبح وارم کآفتابی در نهان آورده‌ام
شمارهٔ 138 - در مدح عصمت الدین خواهر منوچهر و شفیع آوردن برای اجزاهٔ سفر : حضرت ستر معلا دیده‌ام
شمارهٔ 139 - در ستایش خراسان و آرزوی وصول به آن مدح صدر جهان محیی الدین : رهروم مقصد امکان به خراسان یابم
شمارهٔ 140 - در شکایت از روزگار : عافیت را نشان نمی‌یابم
شمارهٔ 141 - باز هم در مرثیهٔ خانوادهٔ خویش : بس وفا پرورد یاری داشتم
شمارهٔ 142 - در حماسه و نکوهش حسودان و سخنی در حکمت : هر زمان زین سبز گلشن رخت بیرون می‌برم
شمارهٔ 143 - مطلع دوم : من کیم باری که گوئی ز آفرینش برترم
شمارهٔ 144 - در موعظه و نصیحت و تخلص به ستایش بهاء الدین سعد بن احمد : از آن قبل که سر عالم بقا دارم
شمارهٔ 145 - در مدح امام ناصر الدین ابراهیم : در این دامگاه ارچه همدم ندارم
شمارهٔ 146 - در شکایت از روزگار و دوستان و ستایش تهمتن پهلوان : روزم فرو شد از غم، هم غم‌خواری ندارم
شمارهٔ 147 - مطلع دوم : ای باغ جان که به ز لبت نوبری ندارم
شمارهٔ 148 - در شکایت از روزگار و مدح پیغمبر بزرگوار و یاد از کعبهٔ معظمه : هر صبح سر ز گلشن سودا برآورم
شمارهٔ 149 - هنگام حبس در عزلت و قناعت و تخلص به مدح خاتم انبیاء : هر صبح پای صبر به دامن درآورم
شمارهٔ 150 - در شکایت و عزلت : به دل در خواص بقا می‌گریزم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* این که تو داری قیامتست نه قامت
* وین نه تبسم که معجزست و کرامت
شعر کامل
سعدی
* کنون کوه و بیابانرا نبات از عودتر باشد
* کنون شاخ درختانرا لباس از پرنیان باشد
شعر کامل
فرخی سیستانی
* ساقی به جام عدل بده باده تا گدا
* غیرت نیاورد که جهان پربلا کند
شعر کامل
حافظ