لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خاقانی_دیوانقصیده ها
شمارهٔ 61 - تجدید مطلع : دوش بر گردون رنگی دگر آمیخته‌اند
شمارهٔ 62 - در ستایش منوچهر بن فریدون شروان شاه : می و مشک است که با صبح برآمیخته‌اند
شمارهٔ 63 - قصیده : دل‌های ما قرارگه درد کرده‌اند
شمارهٔ 64 - در ستایش ابو المظفر اخستان شروان شاه : صبح خیزان کاستین بر آسمان افشانده‌اند
شمارهٔ 65 - مطلع دوم : گوئیی کز عشق او یک شهر جان افشانده‌اند
شمارهٔ 66 - مطلع سوم : تا غبار از چتر شاه اختران افشانده‌اند
شمارهٔ 67 - این قصیدهٔ را نهزة الارواح و نزهة الاشباح گویند و در کعبهٔ معظمه انشاء کرده مطلع اول صفت عشق و مقصد صدق کند و باز شرح منازل و مناسک راه کعبه دهد از بغداد تا مکه : شب روان در صبح صادق کعبهٔ جان دیده‌اند
شمارهٔ 68 - مطلع دوم : تا خیال کعبه نقش دیدهٔ جان دیده‌اند
شمارهٔ 69 - مطلع سوم : دشت موقف را لباس از جوهر جان دیده‌اند
شمارهٔ 70 - در ستایش مظفر الدین قزل ارسلان ایلدگز : صبح خیزان کز دو عالم خلوتی برساختند
شمارهٔ 71 - مطلع دوم : دوش چون خورشید را مصروع خاور ساختند
شمارهٔ 72 - مطلع سوم : طره مفشان کز هلالت عید جان برساختند
شمارهٔ 73 - قصیده : سرورانی که مرا تاج سرند
شمارهٔ 74 - قصیده : امروز مال و جاه خسان دارند
شمارهٔ 75 - قصیده : مرد آن بود که از سر دردی قدم زند
شمارهٔ 76 - در شکایت از زندان : غصه بر هر دلی که کار کند
شمارهٔ 77 - در ستایش شروان شاه : صورت نمی‌بندد مرا کان شوخ پیمان نشکند
شمارهٔ 78 - ایضا در مرثیهٔ خانوادهٔ خود : راز دلم جور روزگار برافکند
شمارهٔ 79 - در ستایش نصرة الدین ابوالمظفر اصفهبد لیالواشیر پادشاه مازندران : گردون نقاب صبح به عمدا برافکند
شمارهٔ 80 - مطلع دوم : نوروز برقع از رخ زیبا برافکند
شمارهٔ 81 - این قصیدهٔ را حرز الحجاز خوانند در کعبهٔ علیا انشاء کرده و بر بالین مقدس پیغمبر اکرم صلوات الله علیه در یثرب به پایان آورده : شب روان چو رخ صبح آینه سیما بینند
شمارهٔ 82 - این قصیدهٔ به نام کنز الرکاز است و خاقانی آن را در ستایش پیغمبر اکرم و در جوار تربت مقدس آن حضرت سروده است : مقصد اینجاست ندای طلب اینجا شنوند
شمارهٔ 83 - قصیده : به جوی سلامت کس آبی نبیند
شمارهٔ 84 - در نکوهش و ملامت حسودان : مشتی خسیس ریزه که اهل سخن نیند
شمارهٔ 85 - قصیده : آمد بهار و بخت که عشرت فزا شود
شمارهٔ 86 - در رثاء امام شهاب الدین : سر چه سنجد که هوش می‌بشود
شمارهٔ 87 - در رثاء امام شهاب الدین ابوالفضائل شروانی : سر چه سنجد که هوش می بشود
شمارهٔ 88 - قصیده : نه دل از سلامت نشان می‌دهد
شمارهٔ 89 - قصیده : در کفم نیست آنچه می‌باید
شمارهٔ 90 - در ستایش اتابک منصور فرمانروای شماخی و ابوالمظفر شروان شاه : مرا صبح دم شاهد جان نماید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ناصح از بیهودگی آبروی خویش برد
* بوی خون آید ز افغان مرغ بی هنگام را
شعر کامل
صائب تبریزی
* خرد زان طیره گشت الحق مرا گفتا که با من هم
* به گز مهتاب پیمایی به گل خورشیداندایی
شعر کامل
انوری
* یارب مه مسافر من همزبان کیست ؟
* با او که شد حریف و کنون همعنان کیست ؟
شعر کامل
وحشی بافقی