لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خاقانی_دیوانقصیده ها
شمارهٔ 181 - در مدح پیغمبر اکرم (ص) : عشق بهین گوهری است، گوهر دل کان او
شمارهٔ 182 - در مدح پدر خویش علی نجار : سلسلهٔ ابر گشت زلف زره سان او
شمارهٔ 183 - مطلع دوم : لشکر غم ران گشاد و آمد دوران او
شمارهٔ 184 - مطلع سوم : دهر سیه کاسه‌ای است ما همه مهمان او
شمارهٔ 185 - در عزلت و حکمت و موعظه و ریاضت و انتباه و ارشاد : ما را دلی است زله خور خوان صبح‌گاه
شمارهٔ 186 - در تحقیق و وعظ و ذکر صفای صبح : آوازهٔ رحیل شنیدم به صبح‌گاه
شمارهٔ 187 - در عزلت و فقر و قناعت و تجرید : در ساحت زمانه ز راحت نشان مخواه
شمارهٔ 188 - در مدح عصمة الدین عمهٔ اخستان : ای در حرمت نشان کعبه
شمارهٔ 189 - در مدح جلال الدین شروان شاه اخستان بن منوچهر : خورشید کسری تاج بین ایوان نو پرداخته
شمارهٔ 190 - در مدح ابوالفتح شروان شاه منوچهر : در کام صبح از ناف شب مشک است عمدا ریخته
شمارهٔ 191 - مطلع دوم : ای تیر باران غمت، خون دل ما ریخته
شمارهٔ 192 - مطلع سوم : باز از تف زرین صدف، شد آب دریا ریخته
شمارهٔ 193 - در مدح ابو المظفر شروان شاه اخستان بن منوچهر : صبح خیزان بین قیامت در جهان انگیخته
شمارهٔ 194 - مطلع دوم : ماه نو دیدی حمایل ز آسمان انگیخته
شمارهٔ 195 - مطلع سوم : این تویی کز غمزه غوغا در جهان انگیخته
شمارهٔ 196 - در مدح خاقان اکبر منوچهر شروان شاه : دور فلک ده جام را از نور عذرا داشته
شمارهٔ 197 - مطلع دوم : ای در دل سودائیان، از غمزه غوغا داشته
شمارهٔ 198 - مطلع سوم : این آتشین کاسه نگر، دولاب مینا داشته
شمارهٔ 199 - در مدح صفوة الدین بانو و بیان توفیق ادای حج او : ای در عجم سلالهٔ اصل کیان شده
شمارهٔ 200 - در تهنیت عید و مدح جلال الدین شروان شاه اخستان‌بن منوچهر : عید است و پیش از صبح‌دم مژده به خمار آمده
شمارهٔ 201 - مطلع دوم : ای با دل سودائیان عشق تو در کار آمده
شمارهٔ 202 - مطلع سوم : مهر است یا زرین صدف خرچنگ را یار آمده
شمارهٔ 203 - این قصیدهٔ را تحفة الحرمین و تفاحة الثقلین خوانند در کعبهٔ معظمه انشاد کرده و پیش حظیرهٔ مقدس پیغمبر اکرم به عرض و اتمام آورده است : صبح خیزان بین به صدر کعبه مهمان آمده
شمارهٔ 204 - مطلع دوم در وداع کعبه : الوداع ای کعبه کاینک وقت هجران آمده
شمارهٔ 205 - در حال بیماری به اشتیاق خراسان : به خراسان شوم انشاء الله
شمارهٔ 206 - این مرثیه را از زبان قرة العین امیر رشید فرزند خود گوید : دلنواز من بیمار شمائید همه
شمارهٔ 207 - مطلع دوم : سر تابوت مرا باز گشائید همه
شمارهٔ 208 - در مدح غیاث الدین محمد مسعود ملک‌شاه : ما فتنه بر توایم و تو فتنه بر آینه
شمارهٔ 209 - در شکایت از زمان و مذمت اقران : در این منزل اهل وفائی نیابی
شمارهٔ 210 - در مرثیهٔ قدوة الحکما کافی الدین عم خود : گر به قدر سوزش دل چشم من بگریستی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سنبل زلف از رخش تا برکنار افتاده است
* گل چو تقویم کهن از اعتبار افتاده است
شعر کامل
صائب تبریزی
* مرا ز روز قیامت غمی که هست این است
* که روی مردم عالم دوبار باید دید
شعر کامل
صائب تبریزی
* چو درخت قامتش دید صبا به هم برآمد
* ز چمن نرست سروی که ز بیخ برنکندش
شعر کامل
سعدی