لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نزاری قهستانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 571 : چون نه با مایی اگرچه خاص ما رایی چه سود
غزل شمارهٔ 572 : ما را نه ممکن است که از تو به سر شود
غزل شمارهٔ 573 : هیچم دلِ شکسته موافق نمی شود
غزل شمارهٔ 574 : خوشا که عید به ما وعدۀ وصال دهد
غزل شمارهٔ 575 : از یارِ خشم کرده نشانم که می دهد
غزل شمارهٔ 576 : آهِ ندامت ز شیخ وشاب بر آید
غزل شمارهٔ 577 : قیامت از جهان باری برآید
غزل شمارهٔ 578 : آخر شبِ جدایی روزی مگر سرآید
غزل شمارهٔ 579 : هیچ باشد که سفر کردۀ ما بازآید
غزل شمارهٔ 580 : نشسته ام مترصّد که یار باز آید
غزل شمارهٔ 581 : زهی مراد اگر از دست رفته بازآید
غزل شمارهٔ 582 : آن بر شکسته از ما باشد که باز آید
غزل شمارهٔ 583 : این چه بویی ست که از بادِ صبا می آید
غزل شمارهٔ 584 : ز بس که در نظرم آفتاب می آید
غزل شمارهٔ 585 : ز باد بویِ عرق چینِ یار می آید
غزل شمارهٔ 586 : حذر ز فتنۀ آن ترکِ مست می باید
غزل شمارهٔ 587 : ملامت نیست گر گویم مرا با دوست می باید
غزل شمارهٔ 588 : بی خبری گر به هوش باز نیاید
غزل شمارهٔ 589 : خیز و به یرغو بده زود ایاغِ نبید
غزل شمارهٔ 590 : خوش آید به آوازِ بلبل نبید
غزل شمارهٔ 591 : ما را به سرِ کویِ خرابات برآرید
غزل شمارهٔ 592 : چه محنت است که در عاشقی به ما نرسید
غزل شمارهٔ 593 : مرا نماز نبوده ست هوش یار به عید
غزل شمارهٔ 594 : زان گوشۀ دهن که شکر می کنی نثار
غزل شمارهٔ 595 : باز اوفتاد در سرم از عشق خار خار
غزل شمارهٔ 596 : ز دوستانِ قدیمی نظر دریغ مدار
غزل شمارهٔ 597 : ساقیا تا خاطرم گیرد قرار
غزل شمارهٔ 598 : به هیچ بندگیی گرچه نیستم در کار
غزل شمارهٔ 599 : هم چنین عمری ست تا دیوانه وار
غزل شمارهٔ 600 : ای صنمِ خرگهی خیمه برون زد بهار

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خال مشکین که بدان عارض گندمگون است
* سر آن دانه که شد رهزن آدم با اوست
شعر کامل
حافظ
* رشک می آید مرا از جامه بر اندام تو
* با تو ای گل جای در یک پیرهن باید مرا
شعر کامل
رهی معیری
* چو فندق دهان از سخن بسته بود
* نه چون ما لب از خنده چون پسته بود
شعر کامل
سعدی