لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نزاری قهستانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : ز من سرگشته در کویِ خرابات
غزل شمارهٔ 92 : چون لبت مصرکی خیزد نبات
غزل شمارهٔ 93 : یک بوسه زان دو شکَرِ شیرین تر از نبات
غزل شمارهٔ 94 : گرم زمانه دهد از بلای عشق نجات
غزل شمارهٔ 95 : ما را ز عشق کی بود ای دل به جانت نجات
غزل شمارهٔ 96 : صبح دم خیز من النوم الصّلات
غزل شمارهٔ 97 : چون دردمند به حیّ علی الصّلات
غزل شمارهٔ 98 : گر گذر کردی بتِ ما بر دیارِ سومنات
غزل شمارهٔ 99 : دوستان با جگرِ تشنه رسید آب حیات
غزل شمارهٔ 100 : یاد باد آن شب که خوش کردم شبت
غزل شمارهٔ 101 : دوش برقع ز روی باز انداخت
غزل شمارهٔ 102 : مبصّری که تواند خس از گهر بشناخت
غزل شمارهٔ 103 : چه باشد ار دهدم روزگار چندان بخت
غزل شمارهٔ 104 : که دیده‌ای که چو من در فراق یار بسوخت
غزل شمارهٔ 105 : آتش سودای تو جانم بسوخت
غزل شمارهٔ 106 : تو را تا با تو باشد چون و چندت
غزل شمارهٔ 107 : همنشین درد باید شد چو درمان بایدت
غزل شمارهٔ 108 : دل ز دست غم مده گر شادمانی بایدت
غزل شمارهٔ 109 : کسی از تو مرا می دهد به وصل بشارت
غزل شمارهٔ 110 : هزار جان گرامی فدای خاک درت
غزل شمارهٔ 111 : دلم چو زلف پریشان دوست پر تاب است
غزل شمارهٔ 112 : کنار من ز سرشک دو دیده غرقاب است
غزل شمارهٔ 113 : مثل تو را دوست داشتن نه صواب است
غزل شمارهٔ 114 : بوی خوشت همره باد صباست
غزل شمارهٔ 115 : عشق فرمانده موجودات است
غزل شمارهٔ 116 : ما را به روی دوست همه رنج راحت است
غزل شمارهٔ 117 : مرا شدن به تماشای یار مصلحت است
غزل شمارهٔ 118 : ای یار برشکسته از ما این چه عادت است
غزل شمارهٔ 119 : بر من شب فراق چو روز قیامت است
غزل شمارهٔ 120 : بر من چرا وساوس شیطان به قوت است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کی بود برگ من آن نسرین بدن را کاین زمان
* همچو بلبل در زمستان بینوا افتاده‌ام
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* این جهان کوهست و فعل ما ندا
* سوی ما آید نداها را صدا
شعر کامل
مولوی
* ز تور اندر آمد نخستین ستم
* که شاهی چو ایرج شد از تخت کم
شعر کامل
فردوسی