لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نزاری قهستانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 181 : نتیجه ای که زافکار نیم جان من است
غزل شمارهٔ 182 : گر رقیبش دشمن جان است رضوان من است
غزل شمارهٔ 183 : شراب خانه ی وحدت که انزوای من است
غزل شمارهٔ 184 : سرّی که در اوصاف و مقامات جنون است
غزل شمارهٔ 185 : گر بدانی لمن الملک این است
غزل شمارهٔ 186 : دلی کآن دل به نور نفس بیناست
غزل شمارهٔ 187 : آنجا همه شیر و انگبین است
غزل شمارهٔ 188 : کنون که قبله ی من روی آن نگارین است
غزل شمارهٔ 189 : بتی لاغر میان فربه سرین است
غزل شمارهٔ 190 : شاد کن جان من که غمگین است
غزل شمارهٔ 191 : شب هجران تباه اندر تباه است
غزل شمارهٔ 192 : می بده که در دادنِ می یاری هاست
غزل شمارهٔ 193 : تشنیعِ خلق برمن ازین خاک ساری است
غزل شمارهٔ 194 : خوش ولایت ها که در تحتِ امورِ اولیاست
غزل شمارهٔ 195 : با تو ما را اتّصالِ جانی است
غزل شمارهٔ 196 : عرق چین تو بویی بر صبا بست
غزل شمارهٔ 197 : گر از خیال مرا با تو دوش صورت بست
غزل شمارهٔ 198 : یارب مرا خلاص ده از هر چه غیر توست
غزل شمارهٔ 199 : ای من غلام آنکه غلام غلام توست
غزل شمارهٔ 200 : تو در آ خانه کیا کیست دگر خانه ی توست
غزل شمارهٔ 201 : گر بدانی چه در قنینه ی توست
غزل شمارهٔ 202 : دیر شد تا در سرم سودای تست
غزل شمارهٔ 203 : ای دل بدان که درد دل تو دوای تست
غزل شمارهٔ 204 : قبله ی روحانی ما روی تست
غزل شمارهٔ 205 : هر که از می توبه خواهد کرد تایب شد نخست
غزل شمارهٔ 206 : آخر دور ظلم و بیدادست
غزل شمارهٔ 207 : گر تو نامحرمی ای یار بدار از ما دست
غزل شمارهٔ 208 : دستم نمی دهد که بدارم ز یار دست
غزل شمارهٔ 209 : پیر ما نعره زنان کوزه ی دردی در دست
غزل شمارهٔ 210 : وقت گل جام مروق نتوان داد از دست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* در گلستانی کان گلبن خندان بنشست
* سرو آزاد به یک پای غرامت برخاست
شعر کامل
سعدی
* به گرد گل هجوم خار دیدم، شد یقین صائب
* که بدخویی حصار عافیت باشد نکویان را
شعر کامل
صائب تبریزی
* چنینست کردار این گوژپشت
* چو نرمی بسودی بیابی درشت
شعر کامل
فردوسی