لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نزاری قهستانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : به روزگار شبی گر دهد وصالم دست
غزل شمارهٔ 212 : دلی که عاشق روی نگار دلبندست
غزل شمارهٔ 213 : خلاف وعده کردن ناپسندست
غزل شمارهٔ 214 : مرا که با رگ جان شاخ مهر پیوندست
غزل شمارهٔ 215 : محبتی که میان من و تو موجود است
غزل شمارهٔ 216 : من پیش از این که داشتمی پای دل ز دست
غزل شمارهٔ 217 : ساقی سر خم زود برانداز که عید است
غزل شمارهٔ 218 : دلم هنوز به پیرانه سر گرفتارست
غزل شمارهٔ 219 : گر از دل باز گویم بیقرار است
غزل شمارهٔ 220 : فراق یار گرامی عجیب دشوارست
غزل شمارهٔ 221 : قصد به جان کرده ای ای دل محنت پرست
غزل شمارهٔ 222 : چون بخواند حاسدم آتش پرست
غزل شمارهٔ 223 : در حضور دوستان می پرست
غزل شمارهٔ 224 : یک نفس با همدمی از هردو عالم خوش ترست
غزل شمارهٔ 225 : جام تلخ از جان شیرین خوش ترست
غزل شمارهٔ 226 : عشق پیدا از نهان لایق‌ترست
غزل شمارهٔ 227 : گوش بر آواز و چشمم بر درست
غزل شمارهٔ 228 : آن را که در فراق صبوری میسرست
غزل شمارهٔ 229 : چه عیش‌ها دگر اصحاب را کزین سفرست
غزل شمارهٔ 230 : گرچه در روح صبا مطلق حیاتی دیگرست
غزل شمارهٔ 231 : بر جمال دوست ما را وجد و حالی دیگرست
غزل شمارهٔ 232 : مرا عشق جانانه‌ای دیگرست
غزل شمارهٔ 233 : نور رخ تو صاف‌تر از چشمهٔ خورست
غزل شمارهٔ 234 : یار ما را همچو روح الله دمی جان‌پرورست
غزل شمارهٔ 235 : هر دل که ز مهر غرق نورست
غزل شمارهٔ 236 : مرا از روی خوبان ناگزیرست
غزل شمارهٔ 237 : به دیدار توام چندان نیازست
غزل شمارهٔ 238 : در کویِ خرابات کسی را که نیازست
غزل شمارهٔ 239 : ز من مپرس که شب چند رفت و کی روزست
غزل شمارهٔ 240 : از ابتدا که لشکرِ ارواح برنشست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سرو می خواست به پابوس تو آید چون آب
* لیکن از جو نتوانست به یک پا بگذشت
شعر کامل
کمال خجندی
* گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی
* دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را
شعر کامل
سعدی
* بس که رفتند شهیدان غمت سوی عدم
* لاله ها غرقه به خون می دمد آن صحرا را
شعر کامل
جامی