لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 481 : صید بیابان عشق چون بخورد تیر او
غزل شمارهٔ 482 : هر که به خویشتن رود ره نبرد به سوی او
غزل شمارهٔ 483 : راستی گویم به سروی ماند این بالای تو
غزل شمارهٔ 484 : بیا که در غم عشقت مشوشم بی تو
غزل شمارهٔ 485 : ای طراوت برده از فردوس اعلا روی تو
غزل شمارهٔ 486 : آن سرو ناز بین که چه خوش می‌رود به راه
غزل شمارهٔ 487 : پنجه با ساعد سیمین که نیندازی به
غزل شمارهٔ 488 : ای که شمشیر جفا بر سر ما آخته‌ای
غزل شمارهٔ 489 : ای رخ چون آینه افروخته
غزل شمارهٔ 490 : ای که ز دیده غایبی در دل ما نشسته‌ای
غزل شمارهٔ 491 : حناست آن که ناخن دلبند رشته‌ای
غزل شمارهٔ 492 : ای باغ حسن چون تو نهالی نیافته
غزل شمارهٔ 493 : سرمست بتی لطیف ساده
غزل شمارهٔ 494 : ای یار جفاکرده پیوندبریده
غزل شمارهٔ 495 : می‌برزند ز مشرق شمع فلک زبانه
غزل شمارهٔ 496 : ای صورتت ز گوهر معنی خزینه‌ای
غزل شمارهٔ 497 : خلاف سرو را روزی خرامان سوی بستان آی
غزل شمارهٔ 498 : قیمت گل برود چون تو به گلزار آیی
غزل شمارهٔ 499 : خرم آن روز که چون گل به چمن بازآیی
غزل شمارهٔ 500 : تا کیم انتظار فرمایی
غزل شمارهٔ 501 : تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و زیبایی
غزل شمارهٔ 502 : تو با این لطف طبع و دلربایی
غزل شمارهٔ 503 : تو پری زاده ندانم ز کجا می‌آیی
غزل شمارهٔ 504 : چه رویست آن که دیدارش ببرد از من شکیبایی
غزل شمارهٔ 505 : خبرت خرابتر کرد جراحت جدایی
غزل شمارهٔ 506 : دریچه‌ای ز بهشتش به روی بگشایی
غزل شمارهٔ 507 : گرم راحت رسانی ور گزایی
غزل شمارهٔ 508 : مشتاق توام با همه جوری و جفایی
غزل شمارهٔ 509 : من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
غزل شمارهٔ 510 : نه من تنها گرفتارم به دام زلف زیبایی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زان می که داد حسن و لطافت به ارغوان
* بیرون فکند لطف مزاج از رخش به خوی
شعر کامل
حافظ
* منم دیوانه و او سرو قامت
* حدیث راست از دیوانه پرسید
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* روی مقصود که شاهان به دعا می‌طلبند
* مظهرش آینه طلعت درویشان است
شعر کامل
حافظ