لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1141 : مستیم و خراب و می پرستیم
غزل شمارهٔ 1142 : دل در آن زلف پرشکن بستیم
غزل شمارهٔ 1143 : رخت بربستیم و دل برداشتیم
غزل شمارهٔ 1144 : مائیم که مظهر صفاتیم
غزل شمارهٔ 1145 : نور او عین این و آن دیدیم
غزل شمارهٔ 1146 : ما زنگ ز آینه زدودیم
غزل شمارهٔ 1147 : ما ز می شوق او عاشق و مست آمدیم
غزل شمارهٔ 1148 : مستانه ملک صورت و معنی به هم زدیم
غزل شمارهٔ 1149 : با خراباتئی در افتادیم
غزل شمارهٔ 1150 : میخانهٔ ذوق درگشادیم
غزل شمارهٔ 1151 : ما آینه در نمد کشیدیم
غزل شمارهٔ 1152 : بیا تا با تو ما همباز گردیم
غزل شمارهٔ 1153 : هر آن نقشی که بر دیده کشیدیم
غزل شمارهٔ 1154 : تا مجرد از دل و از جان شدیم
غزل شمارهٔ 1155 : هر چه داریم ما از او داریم
غزل شمارهٔ 1156 : هرچه داریم از خدا داریم
غزل شمارهٔ 1157 : عشق او در میان جان داریم
غزل شمارهٔ 1158 : اگر رندی و می نوشی بیا میخانه ای داریم
غزل شمارهٔ 1159 : ما با تو به جز یاری داریم نداریم
غزل شمارهٔ 1160 : گر دست دهد دامن دلبر نگذاریم
غزل شمارهٔ 1161 : خیزید که تا جام شرابی به کف آریم
غزل شمارهٔ 1162 : نقش خیال رویش بر دیده می نگاریم
غزل شمارهٔ 1163 : ما عاشق چشم مست یاریم
غزل شمارهٔ 1164 : دایم به خیال آن نگاریم
غزل شمارهٔ 1165 : ما به لطف پادشه مستظهریم
غزل شمارهٔ 1166 : ما عاشق رند دلپذیریم
غزل شمارهٔ 1167 : ما خراباتیان جان بازیم
غزل شمارهٔ 1168 : اجازت گر دهد دلبر به پای او سر اندازیم
غزل شمارهٔ 1169 : جان و دل ایثار جانان کرده ایم
غزل شمارهٔ 1170 : این عنایت بین که ما دربارهٔ جان کرده ایم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد
* گناه بخت پریشان و دست کوته ماست
شعر کامل
حافظ
* سیل دریا دیده هرگز برنمی گردد به جوی
* نیست ممکن هر که مجنون شد دگر عاقل شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* نرگست در طاق ابرو از چه خفتد بی خبر
* زانکه جای خواب مستان گوشهٔ محراب نیست
شعر کامل
خواجوی کرمانی