لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1111 : درد دل آمد که درمانت منم
غزل شمارهٔ 1112 : غم مخور یارا که غمخوارت منم
غزل شمارهٔ 1113 : دولت وصل یار می بینم
غزل شمارهٔ 1114 : به عشق چشم بیمارت دلم بیمار می بینم
غزل شمارهٔ 1115 : نقش عالم خیال می بینم
غزل شمارهٔ 1116 : یار خود را به ناز می بینم
غزل شمارهٔ 1117 : نظری می کنم و وجه خدا می بینم
غزل شمارهٔ 1118 : چشم مستت به خواب می بینم
غزل شمارهٔ 1119 : خیال روی تو دائم به خواب می بینم
غزل شمارهٔ 1120 : هر چه بینم به نور او بینم
غزل شمارهٔ 1121 : ای عاشقان ای عاشقان من پیر را برنا کنم
غزل شمارهٔ 1122 : عاشق آن گلعذارم چون کنم
غزل شمارهٔ 1123 : توبه از می کجا کنم نکنم
غزل شمارهٔ 1124 : من خلاف خدا کنم نکنم
غزل شمارهٔ 1125 : عاشق مستم به کوی می فروشان می روم
غزل شمارهٔ 1126 : از جام عشقش مست مدامم
غزل شمارهٔ 1127 : میخانه سبیل ماست مخمور کجا باشیم
غزل شمارهٔ 1128 : ما اگر شاه اگر گدا باشیم
غزل شمارهٔ 1129 : ما خدا چون شما نمی طلبیم
غزل شمارهٔ 1130 : خسته حالیم و ز زلف تو شفا می طلبیم
غزل شمارهٔ 1131 : عجب است این که من ز من طلبم
غزل شمارهٔ 1132 : مجمع صاحبدلان زلف پریشان یافتم
غزل شمارهٔ 1133 : قطب عالم روح اعظم یافتم
غزل شمارهٔ 1134 : درد دل بردیم و درمان یافتیم
غزل شمارهٔ 1135 : درد دل بردیم و درمان یافتیم
غزل شمارهٔ 1136 : جان فدا کردیم و جانان یافتیم
غزل شمارهٔ 1137 : بی‌نشانی را نشانش یافتیم
غزل شمارهٔ 1138 : وقت ما خوش شد که ما ملک گدائی یافتیم
غزل شمارهٔ 1139 : تا ز درد دل دوائی یافتیم
غزل شمارهٔ 1140 : نقد گنج عشق او در کنج دل ما یافتیم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ثناگوی تو باشد هر گیاهی
* اگر سرچشمه زاینده باشی
شعر کامل
صائب تبریزی
* تو اعتماد مکن بر کمال و دانش خویش
* که کوه قاف شوی زود در هوات کنند
شعر کامل
مولوی
* بیابان قناعت وسعتی دارد که هر موری
* نمی داند کم از ملک سلیمان چشم تنگش را
شعر کامل
صائب تبریزی