لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1771 : قاصد نیامد کآورد زان نامسلمان نامه ای
غزل شمارهٔ 1772 : شهری ست معمور و درو از هر طرف مه پاره ای
غزل شمارهٔ 1773 : جان ز هجرت چیست، زار افتاده ای
غزل شمارهٔ 1774 : هر روز کافتاب برآرد زبانه ای
غزل شمارهٔ 1775 : فریاد کاندر شهر ما خون می کند عیاره ای
غزل شمارهٔ 1776 : خردی هنوز و کودکی، ای نازنین، برنا نه ای
غزل شمارهٔ 1777 : دیری ست کای گلبرگ تر بر روی ما خندان نه ای
غزل شمارهٔ 1778 : ای درد بیدرد دلم، تاراج پنهان کرده ای
غزل شمارهٔ 1779 : ای که چشم من به روی خویش روشن کرده ای
غزل شمارهٔ 1780 : سینه ام را از غم عالم تو بی غم کرده ای
غزل شمارهٔ 1781 : ای که در هیچ غمی با دل من یار نه ای
غزل شمارهٔ 1782 : ای که در دیده درونی و در آغوش نه ای
غزل شمارهٔ 1783 : خنده را سوختن جان من آموخته ای
غزل شمارهٔ 1784 : آتش اندر آب هرگز دیده ای
غزل شمارهٔ 1785 : باز بر خونم کمر بربسته ای
غزل شمارهٔ 1786 : سر در خمار، شب به کنار که بوده ای؟
غزل شمارهٔ 1787 : ای ده یکی ز خوبی تو مه، چگونه ای؟
غزل شمارهٔ 1788 : مشک بر اطراف مه آورده ای
غزل شمارهٔ 1789 : ز آب ملاحت که رخ آلوده ای
غزل شمارهٔ 1790 : گر چه به هر سخن دلم از تن ربوده ای
غزل شمارهٔ 1791 : تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده ای
غزل شمارهٔ 1792 : آن دل خراب شد که تو آباد دیده ای
غزل شمارهٔ 1793 : تو با آن رو بگو مه را، چه باشی؟
غزل شمارهٔ 1794 : چه بد کردیم کز ما برشکستی؟
غزل شمارهٔ 1795 : چون می نرسد دست به پایی که تو داری
غزل شمارهٔ 1796 : رخساره مکن راست به جایی که تو باشی
غزل شمارهٔ 1797 : مست آمده ای باز به مهمان که بودی؟
غزل شمارهٔ 1798 : دیدی که حق خدمت بسیار ندیدی
غزل شمارهٔ 1799 : ای باد، حدیث دلم آنجاش بگویی
غزل شمارهٔ 1800 : ای باد، سلام دلم آنجا برسانی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عارف گوینده بگو تا که دعای تو کنم
* چونک خوش و مست شوم هر سحری وقت دعا
شعر کامل
مولوی
* سخن را روی گرم از قید خاموشی برون آرد
* سپند از آتش سوزان بلند آواز می گردد
شعر کامل
صائب تبریزی
* طبیبم گفت درمانی ندارد درد مهجوری
* غلط می‌گفت خود را کشتم و درمان خود کردم
شعر کامل
وحشی بافقی