لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1801 : ای آنکه تو سلطان همه سیمبرانی
غزل شمارهٔ 1802 : شتربانا، دمی محمل میارای
غزل شمارهٔ 1803 : مرا زان میر خوبان نیست روزی
غزل شمارهٔ 1804 : چه کردم کآخرم فرمان نکردی
غزل شمارهٔ 1805 : چنین کان خنده شیرین تو کردی
غزل شمارهٔ 1806 : ز رحمت چشم بر چاکر نداری
غزل شمارهٔ 1807 : شکستی طره، تا در سر چه داری؟
غزل شمارهٔ 1808 : مرا چند آخر از خود دور داری؟
غزل شمارهٔ 1809 : دلا، با غمزه خوبان چه بازی؟
غزل شمارهٔ 1810 : رخساره چه می پوشی، در کینه چه می کوشی؟
غزل شمارهٔ 1811 : اگر تو سرگذشت من بدانی
غزل شمارهٔ 1812 : نگارین مرا شد نوجوانی
غزل شمارهٔ 1813 : سزد گر نیکویی در من ببینی
غزل شمارهٔ 1814 : دیوانه شدم ز یار بدخوی
غزل شمارهٔ 1815 : بر لب اثر شراب داری
غزل شمارهٔ 1816 : جانا، تو زغم خبر نداری
غزل شمارهٔ 1817 : نی کار کسی ست عشقبازی
غزل شمارهٔ 1818 : ای برده دلم به دلستانی
غزل شمارهٔ 1819 : ای آنکه تمام هم چو ماهی
غزل شمارهٔ 1820 : ای مردم دیده نکویی
غزل شمارهٔ 1821 : بخرام، ای سرو روان کز باغ رضوان خوشتری
غزل شمارهٔ 1822 : ای قامت چون شاخ گل، از برگ گل خندان تری
غزل شمارهٔ 1823 : ای مه، بدین چابک روی، از آسمان کیستی
غزل شمارهٔ 1824 : زینسان که از هر موی خود زنجیر صد دل می کنی
غزل شمارهٔ 1825 : ای چهره زیبای تو رشک بتان آزری
غزل شمارهٔ 1826 : جان به فدات می کنم، بو که از آن من شوی
غزل شمارهٔ 1827 : نیست دلی که هر دمش آفت دین نمی شوی
غزل شمارهٔ 1828 : قصد که داری، ای پسر، باز چنین که می روی
غزل شمارهٔ 1829 : می گذری که سینه را وقف هوای خود کنی
غزل شمارهٔ 1830 : دست به گل نمی زنی، زانکه نگار من تویی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حافظ اسرار الهی کس نمی‌داند خموش
* از که می‌پرسی که دور روزگاران را چه شد
شعر کامل
حافظ
* ز حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد
* لطایف حکمی با کتاب قرآنی
شعر کامل
حافظ
* کدام دانه فرورفت در زمین که نرست
* چرا به دانه انسانت این گمان باشد
شعر کامل
مولوی