لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : نه وعدهٔ وصلت انتظار ارزد
غزل شمارهٔ 92 : جانا دهان تنگت صد تنگ شکر ارزد
غزل شمارهٔ 93 : درد تو صدهزار جان ارزد
غزل شمارهٔ 94 : از وصل تو آتش جگر خیزد
غزل شمارهٔ 95 : چون کسی نیست که از عشق تو فریاد رسد
غزل شمارهٔ 96 : دست در وصل یار می‌نرسد
غزل شمارهٔ 97 : دردم فزود و دست به درمان نمی‌رسد
غزل شمارهٔ 98 : هرچه با من کنی روا باشد
غزل شمارهٔ 99 : نه چو شیرین لبت شکر باشد
غزل شمارهٔ 100 : رنگ عاشق چو زعفران باشد
غزل شمارهٔ 101 : ترا کز نیکوان یاری نباشد
غزل شمارهٔ 102 : مرا گر چون تو دلداری نباشد
غزل شمارهٔ 103 : بی‌عشق توام به سر نخواهد شد
غزل شمارهٔ 104 : حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد
غزل شمارهٔ 105 : بدرود شب دوش که چون ماه برآمد
غزل شمارهٔ 106 : زلفت چو به دلبری درآمد
غزل شمارهٔ 107 : مرا تاثیر عشقت بر دل آمد
غزل شمارهٔ 108 : با روی دلفروزت سامان بنمی‌ماند
غزل شمارهٔ 109 : جانا دلم از غمت به جان آمد
غزل شمارهٔ 110 : عجب عجب که ترا یاد دوستان آمد
غزل شمارهٔ 111 : رخ خوبت خدای می‌داند
غزل شمارهٔ 112 : نه در وصال تو بختم به کام دل برساند
غزل شمارهٔ 113 : هرچه مرا روی تو به روی رساند
غزل شمارهٔ 114 : مرا مرنجان کایزد ترا برنجاند
غزل شمارهٔ 115 : حسن تو گر بر همین قرار بماند
غزل شمارهٔ 116 : طاقت عشق تو زین بیشم نماند
غزل شمارهٔ 117 : درد تو دلا نهان نماند
غزل شمارهٔ 118 : در همه آفاق دلداری نماند
غزل شمارهٔ 119 : عشق تو ز دل برید نتواند
غزل شمارهٔ 120 : گل رخسار تو چون دسته بستند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد
* غنچه خاموش بلبل را به گفتار آورد
شعر کامل
صائب تبریزی
* عقل ار چه شگرف کدخداییست
* بی خوان تو آب و نان ندارد
شعر کامل
مولوی
* رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند
* مستی ز جامت می‌کنند مستان سلامت می‌کنند
شعر کامل
مولوی