لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فروغی بسطامی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : به هر غمی که رسد از تو خاطرم شاد است
غزل شمارهٔ 62 : آن که لبش مایهٔ حلاوت قند است
غزل شمارهٔ 63 : یک اشارت ز تو بر قتل جهان بسیار است
غزل شمارهٔ 64 : طبیب اهل دل آن چشم مردم آزار است
غزل شمارهٔ 65 : آن که مرادش تویی از همه جویاتر است
غزل شمارهٔ 66 : ساقی فرخنده پی تاب کفش ساغر است
غزل شمارهٔ 67 : دلم از نرگس بیمار تو بیمارتر است
غزل شمارهٔ 68 : کیفیت نگاه تو از جام خوش‌تر است
غزل شمارهٔ 69 : بار محبت از همه باری گران‌تر است
غزل شمارهٔ 70 : از دل سخت تو کز سنگ سیه سخت‌تر است
غزل شمارهٔ 71 : تا خانهٔ تقدیر بساط چمن آراست
غزل شمارهٔ 72 : ترک چشمش که مست و مخمور است
غزل شمارهٔ 73 : تا حلقهٔ زنجیر دل آن زلف دراز است
غزل شمارهٔ 74 : تا دیدن آن ماه فروزنده محال است
غزل شمارهٔ 75 : مرگ بر بالین وجانان غافل است
غزل شمارهٔ 76 : کف بر کف جانانه و لب بر لب جام است
غزل شمارهٔ 77 : امشب ز روی مهر مهی در سرای ماست
غزل شمارهٔ 78 : شربتی در دو لعل جانان است
غزل شمارهٔ 79 : پیام باد بهار از وصال جانان است
غزل شمارهٔ 80 : چنان ز وحشت عشقت دلم هراسان است
غزل شمارهٔ 81 : شیوهٔ خوش منظران چهره نشان دادن است
غزل شمارهٔ 82 : قاعدهٔ قد تو فتنه به پا کردن است
غزل شمارهٔ 83 : همه جا جلوهٔ آن صاحب وجه حسن است
غزل شمارهٔ 84 : کار من تا به زلف یار من است
غزل شمارهٔ 85 : شب جدایی تو روز واپسین من است
غزل شمارهٔ 86 : تو و آن قامتی که موزون است
غزل شمارهٔ 87 : گر نه زلفش پی شبیخون است
غزل شمارهٔ 88 : کسی که در سر او چشم مصلحت بین است
غزل شمارهٔ 89 : دلم فارغ ز قید کفر و دین است
غزل شمارهٔ 90 : قصد همه وصل حور و خلد برین است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شعرها پیشت چنان باشد که از شهر حجاز
* با یکی خرما کسی هجرت کند سوی هجر
شعر کامل
سنایی
* ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود
* وآن دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود
شعر کامل
سعدی
* آن پریشانی شب‌های دراز و غم دل
* همه در سایه گیسوی نگار آخر شد
شعر کامل
حافظ