لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : شبی هرکس به بزم دلستانی جا کند خود را
غزل شمارهٔ 32 : برای سوختن یک شعله کافی نیست داغم را
غزل شمارهٔ 33 : لب شود ریش ار برد نام دل‌افگار ما
غزل شمارهٔ 34 : منم که داغ دلم دشمن است مرهم را
غزل شمارهٔ 35 : خط تو سرمه کشد دیده تمنا را
غزل شمارهٔ 36 : فسون ناله‌ام شب بسته خواب پاسبانش را
غزل شمارهٔ 37 : تهی ز می نتوان یافتن ایاغ مرا
غزل شمارهٔ 38 : به هر طرف که تو جولان دهی سمند آنجا
غزل شمارهٔ 39 : پرهیز ده ز هجر گرفتار خویش را
غزل شمارهٔ 40 : سخن ز غیر مپرسید بینوایی را
غزل شمارهٔ 41 : رغیرتم پوشیده از چشم بدان، خوب مرا
غزل شمارهٔ 42 : بود ز روی تو روشن به صد دلیل مرا
غزل شمارهٔ 43 : آه سحر نتیجه شرر می‌دهد مرا
غزل شمارهٔ 44 : دارد نشان ز طینت مجنون، سرشت ما
غزل شمارهٔ 45 : گر به خیال در نظر جلوه دهد جیب را
غزل شمارهٔ 46 : چیزی نشد معلوم من از صحبت فرزانه‌ها
غزل شمارهٔ 47 : چو شخص سایه ندیده کسی هلاک مرا
غزل شمارهٔ 48 : نهادی بر سر شوریدگان داغ
غزل شمارهٔ 49 : گشته چون آینه روشن دل بی‌کینه ما
غزل شمارهٔ 50 : داد گلبن در چمن یاد از گل‌افشانی مرا
غزل شمارهٔ 51 : دل دیوانه کی در گوش گیرد پند دانا را
غزل شمارهٔ 52 : شب شود روز از خیال عارض جانان ما
غزل شمارهٔ 53 : غمش فشانده ز دامن غبار ننگ ترا
غزل شمارهٔ 54 : بی‌درد خسته‌ای که به درمان شد آشنا
غزل شمارهٔ 55 : ز ایمان همتی چون آن نگار چین شود پیدا
غزل شمارهٔ 56 : کجا در غربتم یک همدم دیرین شود پیدا؟
غزل شمارهٔ 57 : منشور خدمت تو رقم شد به نام ما
غزل شمارهٔ 58 : چند باشد دل ز وصل دل‌ربایی بی‌نصیب
غزل شمارهٔ 59 : شد بهار از توبه‌کردن بایدم اکنون گذشت
غزل شمارهٔ 60 : هرکه امشب می نمی‌نوشد به ما منسوب نیست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ما را سر باغ و بوستان نیست
* هر جا که تویی تفرج آن جاست
شعر کامل
سعدی
* بترس از خدا و میازار کس
* ره رستگاری همین است و بس
شعر کامل
فردوسی
* ناصح زبان گشاد که تسکین دهد مرا
* نام تو برد و موجب صد اضطراب شد
شعر کامل
هلالی جغتایی