لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : زلفت بود به کام، دلی را که داغ نیست
غزل شمارهٔ 92 : جز وصال او دلم هرگز تمنایی نداشت
غزل شمارهٔ 93 : دوران نگر که سینه‌اش از کینه صاف نیست
غزل شمارهٔ 94 : مرا چو لاله ز بخت سیه رهایی نیست
غزل شمارهٔ 95 : ز بوی او به دل غنچه ارمغانی هست
غزل شمارهٔ 96 : غیر از شکن طره به جایی گذرم نیست
غزل شمارهٔ 97 : بازآی که سینه‌ام کباب است
غزل شمارهٔ 98 : آنکه در هر چین زلفش صدمه کنعان گم است
غزل شمارهٔ 99 : هنوز چشم امیدم به رهگذاری هست
غزل شمارهٔ 100 : خانه‌ام نیمی خراب از گریه نیمی پرگل است
غزل شمارهٔ 101 : وعده وصل ار دهد، صبر تقاضا بس است
غزل شمارهٔ 102 : خرم دلی که در خم زلف تو جا گرفت
غزل شمارهٔ 103 : تا صبا با آن سر زلف پریشان آشناست
غزل شمارهٔ 104 : تا به نظّاره بت، چشم برهمن بازست
غزل شمارهٔ 105 : هر سر موی من از دود تو در فریاد است
غزل شمارهٔ 106 : لذت شادی نداند جان چو با غم خو گرفت
غزل شمارهٔ 107 : هرگزم عشق چنین در رگ جان چنگ نداشت
غزل شمارهٔ 108 : رسید یار و ز من بر سر عتاب گذشت
غزل شمارهٔ 109 : چه گهرها به عوض بر سر دریا افشاند
غزل شمارهٔ 110 : طبیب من چه شد گر مهربان نیست؟
غزل شمارهٔ 111 : نیست باکی گر به دستم غنچه سیراب نیست
غزل شمارهٔ 112 : داغ دلم گلی ز گلستان آتش است
غزل شمارهٔ 113 : من لبالب آروز، لیک آرزوی دل یکی‌ست
غزل شمارهٔ 114 : دل در برم ز ناله پنهان لبالب است
غزل شمارهٔ 115 : چنان دلم شب هجران بر آتش غم سوخت
غزل شمارهٔ 116 : شب نیست کز فراق توام سینه داغ نیست
غزل شمارهٔ 117 : ایام بهارست و هوای چمنم نیست
غزل شمارهٔ 118 : کعبه عشق است کانجا هیچ محمل ره نیافت
غزل شمارهٔ 119 : پیغام وداع آمد و با گوش به جنگ است
غزل شمارهٔ 120 : مُردم ز بیخودی، بت خودکام من کجاست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
* نه هر که آینه سازد سکندری داند
شعر کامل
حافظ
* چون صدف در پرده های دل نهفتم اشک را
* گوهر خود را به هر بیدرد ننمودم چو شمع
شعر کامل
صائب تبریزی
* صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
* که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را
شعر کامل
حافظ