لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 241 : دو روزه هجر تو با جان دوستان آن کرد
غزل شمارهٔ 242 : یاد روی تو هم‌آغوش گلستانم کرد
غزل شمارهٔ 243 : بس که دود آه عاشق پرده افلاک شد
غزل شمارهٔ 244 : چشمی که با غبار درت آشنا شود
غزل شمارهٔ 245 : مبادا کام جان از عیش، تا کام از الم گیرد
غزل شمارهٔ 246 : ما اسیران چه کسانیم، گرفتاری چند
غزل شمارهٔ 247 : دگر بر آتش می، توبه سوختن دارد
غزل شمارهٔ 248 : هیچ دورانی چو عهد بی‌سرانجامی نبود
غزل شمارهٔ 249 : ..............................
غزل شمارهٔ 250 : وجودم را نه از آتش، نه از گل پرورش دادند
غزل شمارهٔ 251 : تا پرده از رخت به کشیدن نمی‌رسد
غزل شمارهٔ 252 : مرا هر قطره‌ای کز دیده در دامن فرو ریزد
غزل شمارهٔ 253 : در طرب ز ازل بر من حزین بستند
غزل شمارهٔ 254 : سوای تو در سینه هر خام نگنجد
غزل شمارهٔ 255 : کی به بزم عشق، هر لب پی به جام می برد؟
غزل شمارهٔ 256 : نو نیاز خواهشم، لیک از حجابم ساختند
غزل شمارهٔ 257 : ذوق غمت ز سینه محزون نمی‌رود
غزل شمارهٔ 258 : چه رنجش است کزان تندخو نمی‌آید؟
غزل شمارهٔ 259 : دلم ز کعبه نه محمل نشسته می‌آید
غزل شمارهٔ 260 : میگساران را لبت یاد از می گلگون دهد
غزل شمارهٔ 261 : ز من ترسم عنان آن نرگس جادو بگرداند
غزل شمارهٔ 262 : کشد صد طعنه از دشمن چو با من همنشین باشد
غزل شمارهٔ 263 : گر دل به المهای تو منسوب نباشد
غزل شمارهٔ 264 : در آتشم از چهره برافروخته‌ای چند
غزل شمارهٔ 265 : دامنم چند ز خون مژه دریا باشد؟
غزل شمارهٔ 266 : زخم خار آرزوی آبله پا باشد
غزل شمارهٔ 267 : کی اسیران غمت را غم دنیا باشد؟
غزل شمارهٔ 268 : هنوزم از مژه، کار سحاب می‌آید
غزل شمارهٔ 269 : ز عقده‌ها که فلک نذر کار من دارد
غزل شمارهٔ 270 : عشقت اقرار به دل آرد و انکار برد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سطوت از کوه ستانند و بکاهی بخشند
* کلهٔ جم به گدای سر راهی بخشند
شعر کامل
اقبال لاهوری
* چون طبیب عاشقانی گه گه این دل خسته را
* پرسشی می‌کن که بیمار و خراب افتاده است
شعر کامل
هلالی جغتایی
* چنین است سوگند چرخ بلند
* که بر بیگناهان نیاید گزند
شعر کامل
فردوسی