لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 301 : آن شهسوار خویان بارب چه نام دارد
غزل شمارهٔ 302 : آنکه هرگز سوی من چشم رضائی نگشاد
غزل شمارهٔ 303 : آن به ز بتان گوی لطافت به ذقن
غزل شمارهٔ 304 : آنها که لب چون شکرستان نو پابند
غزل شمارهٔ 305 : آن بار که پیوسته به ما دل نگران بود
غزل شمارهٔ 306 : آهنین جانی مرا کز غصه تابی میدهد
غزل شمارهٔ 307 : از باد سر زلفت یک روز پریشان شد
غزل شمارهٔ 308 : از پرده هرکه رویت یک روز دیده باشد
غزل شمارهٔ 309 : از تو چشمم چو غطت کی طرف مه باشد
غزل شمارهٔ 310 : از سر هوای وصل تو بیرون نمی رود
غزل شمارهٔ 311 : از کوی دوست دوش نسیمی به من رسید
غزل شمارهٔ 312 : از لب او سختی چون به زبان می آید
غزل شمارهٔ 313 : از لیش هر گه که خواهم کام دشنام دهد
غزل شمارهٔ 314 : از من ای اهل نظر علم نظر آموزید
غزل شمارهٔ 315 : افتاد دل از پای و ندانم ز چه افتاد
غزل شمارهٔ 316 : اگر تو فخر نداری بدلقه گرد آلود
غزل شمارهٔ 317 : اگر وظیفة دردت زمان زمان نرسد
غزل شمارهٔ 318 : امشب آن ماه دل افروز به مهمان که بود
غزل شمارهٔ 319 : امشب آن به به وثاق که فرو می آید
غزل شمارهٔ 320 : اهل دل زلف درازت رشته جان گفته اند
غزل شمارهٔ 321 : ای آتش سودای توأم سوخته چون عود
غزل شمارهٔ 322 : ای خوش آن دم کز نو بونی با دل انگاران رسد
غزل شمارهٔ 323 : ای گل نو ز توأم بوی کسی می آید
غزل شمارهٔ 324 : ای مرا در هجر رویت چشم تر چون سر سفید
غزل شمارهٔ 325 : رات اور دوسری باد گلریز شد و بر سر گل ژاله چکید
غزل شمارهٔ 326 : بادی که نیست از سر کوی تو نیست باد
غزل شمارهٔ 327 : باز این دل غمدیده به دام تو در افتاد
غزل شمارهٔ 328 : باز تیر غمزه او بر دل ما کی رسد
غزل شمارهٔ 329 : باز عید آمد و لبها ز طرب خندان شد
غزل شمارهٔ 330 : باز گل دامن به دست عاشقان خود نهاد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* صنوبر صوف سبز افکنده بر دوش
* درخت بید گشته پوستین پوش
شعر کامل
وحشی بافقی
* چو لاله در قدحم ریز ساقیا می و مشک
* که نقش خال نگارم نمی‌رود ز ضمیر
شعر کامل
حافظ
* نوبهاران که دمد شاخ گُلی از گِل من
* غنچه هایش بود آغشته به خونِ دل من
شعر کامل
جامی