لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : لعل درخشان نگر غیرت یاقوت ناب
غزل شمارهٔ 62 : مطلع انوار حسن است آن رخ چون آفتاب
غزل شمارهٔ 63 : من طلب کردم وصالت روز و شب
غزل شمارهٔ 64 : آبی کجاست کآتش عشقم جگر بسوخت
غزل شمارهٔ 65 : آنچه از خدای خواست دل بنده باز یافت
غزل شمارهٔ 66 : آن چشم نیمه مست جهانی خراب ساخت
غزل شمارهٔ 67 : آن چه رویست که حسن همه عالم با اوست
غزل شمارهٔ 68 : آن چه مروی است چه خوش رفتاری است
غزل شمارهٔ 69 : آن رخ از مه خجسته فال تراست
غزل شمارهٔ 70 : آن سرو که آمد بر ما از چمن کیست
غزل شمارهٔ 71 : آن شوخ که رفت از بر ما باز کجا رفت
غزل شمارهٔ 72 : آن گل نو از کدامین بوستان برخاسته است
غزل شمارهٔ 73 : آن نور دیده یک نظر از من دریغ داشت
غزل شمارهٔ 74 : آه که از حال من یب ندانست
غزل شمارهٔ 75 : از آن لب شنیدن حکایت خوش است
غزل شمارهٔ 76 : از پیش من آن شوخ چه تعجیل کنان رفت
غزل شمارهٔ 77 : از حال دل به دوست نه امکان گفتن است
غزل شمارهٔ 78 : از گریه مرا خانه چشم آب گرفته است
غزل شمارهٔ 79 : از گلستان رخت حسن بتان یک ورق است
غزل شمارهٔ 80 : امشب ز خیالش سر ما خواب دگر داشت
غزل شمارهٔ 81 : ای ابتدای دردت هر درد را نهایت
غزل شمارهٔ 82 : ای از تو بانواع مرا چشم رعایت
غزل شمارهٔ 83 : ای به جان عاشقان خریدارت
غزل شمارهٔ 84 : ای روی دردمندان بر خاک آستانت
غزل شمارهٔ 85 : ای ز صد گلبرگ نازکتر تنت
غزل شمارهٔ 86 : ای ز نوش شکرستان لبت رسته نبات
غزل شمارهٔ 87 : ای گله گوشه حسن آمده بر فرق تو راست
غزل شمارهٔ 88 : ای که از زلف توخون در جگر مشک ختاست
غزل شمارهٔ 89 : اینچنین صورت مطبوع ز جان نتوان ساخت
غزل شمارهٔ 90 : اینچنین مشک در همه چین نیست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز مکر سبحه شماران خدا نگه دارد!
* که صد سرست به یک حلقه کمند آنجا
شعر کامل
صائب تبریزی
* جهان آفریننده یار منست
* دل و تیغ و بازو حصار منست
شعر کامل
فردوسی
* آسوده گر از سنگ شد، از ارّه جدا نیست
* نخلی که درین باغ، ثمر هیچ ندارد
شعر کامل
حزین لاهیجی